Głowa Geometrii (dawniej: Głowa Ifigenii)

• Sygnatury / Napisy / Znaki
  • 1. Napis:
  • piórem w tonie brunatnym:
  • 1. f.
  • ; nieznany
  • 2. Napis:
  • piórem w tonie brunatnym:
  • 36. X.rs
  • ; nieznany
  • 3. Napis:
  • piórem w tonie brunatnym:
  • No 3071
  • ; nieznany
  • 4. Napis:
  • ołówkiem:
  • 957
  • ; nieznany
  • 5. Pieczęć:
  • pieczęć okrągła, brunatna z napisem w otoku i głową gryfa w lewym profilu w polu oraz data ołówkiem:
  • Museum Stettin 1907
  • ; Museum der Stadt Stettin (1913-1945)
  • 6. Napis:
  • dwa styczne owale:
  • ; nieznany
  • 7. Znak wodny:
• Kolekcjarysunek włoski
• Sposób nabyciapozyskanie własne
• Odpowiedzialny działDział Sztuki Dawnej
• WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Rysunek w układzie pionowym na karcie niebieskiego, prostokątnego papieru weneckiego. Szkic głowy młodej kobiety zwróconej w prawo. Głowa ukazana jest w dużym skrócie perspektywicznym od dołu. Wyakcentowana została masywna szyja ze splotami włosów spływającymi po bokach. Twarz pełna z wydatnym podbródkiem i szerokimi ustami, nad którymi widać czubek nosa. Zarys oczu zaznaczony łukiem. Jasne włosy sczesane do tyłu, spięte i przybrane piórami, tworzą wałek pukli wokół twarzy. Lewe ramię wygląda na nagie, a prawe okrywa cienka szata. Rysunek wykonany krótkimi, równoległymi kreskami, plastycznie modelującymi formę i określającymi cienie za głową modelki. Jest to szkic przygotowawczy do personifikacji Geometrii, namalowanej na supraporcie, znajdującej się na prawo od głównej partii fresku Uczta Antoniusza i Kleopatry w salonie Palazzo Labia w Wenecji.

Rysunek Giambattisty Tiepola ukazuje w wirtuozerski sposób, w perspektywicznym skrócie od dołu, głowę młodej kobiety uosabiającej dziedzinę geometrii. Personifikacja tego działu matematyki ma pełną, uśmiechniętą twarz, o rysach często spotykanych na kompozycjach Giambattisty Tiepolo, typowych dla jego sztuki. Włosy kobiety są upięte w kunsztowny sposób, odpowiadający zapewne modzie panującej w ówczesnej Wenecji.

Szkic wykonany czarną i białą kredką na niebieskim papierze weneckim ze znakiem wodnym papiernika – dwoma stycznymi owalami – posłużył do postaci Geometrii wymalowanej w technice światłocieniowej zwanej chiaroscuro w salonie Palazzo Labia w Wenecji w 1745 roku. Postać była umieszczona na prawo od głównego fresku ze sceną Uczty Antoniusza i Kleopatry na łukowym naczółku portalu, czyli szczyciku wieńczącym wejście, będącym elementem architektonicznego wystroju salonu.

Palazzo Labia to barokowy gmach budowany w XVII i XVIII wieku przy Campo San Geremia w Wenecji, obok kościoła św. Jeremiasza, u ujścia kanału Cannaregio do Canale Grande. Giambattista Tiepolo na zlecenie patrycjuszy weneckich, braci Angela Marii i Paola Antonia Labia, w latach 1746–1747 ozdobił salę balową pałacu freskami z historią miłości egipskiej królowej Kleopatry, ostatniej władczyni hellenistycznego Egiptu i Marka Antoniusza, rzymskiego wodza i polityka. Malowidła te są uważane za arcydzieła.

Rysunek należy do zespołu 36 prac rodziny Tiepolo, wybitnej i sławnej osiemnastowiecznej weneckiej rodziny artystycznej. W latach siedemdziesiątych XX wieku, po licznych perturbacjach trafiły do Muzeum Narodowego w Szczecinie, do Gabinetu Grafiki Muzeum Narodowego.

Ewa Gwiazdowska