Rycina z teki grafik warsztatowych Stowarzyszenia Artystów włoskich L’acquaforte. Società d’artisti Italiani, przedstawia pejzaż włoskiej krainy Kampania. W prostokątnym, pionowym obramieniu konturowym widok brzegu górskiego jeziora ujęty z szuwarów. Na bliskim planie wśród trzcin falujących na wietrze odpoczywa para żurawi. Jeden szuka pożywienia w wodzie, a drugi stojąc na straży wydaje ostrzegawczy krzyk. Kępa drzew w głębi częściowo przesłania zbocze stromej, skalistej góry. Wzdłuż horyzontu ciągnie się pasmo łagodnych wzgórz. Smutny nastrój nadaje pejzażowi niebo pokryte deszczowymi chmurami.
Kompozycja określona przez artystę jako smutny pejzaż Kampanii, ukazuje fragment włoskiej krainy historycznej nad brzegiem górskiego jeziora ujętego z otaczających je szuwarów. Na bliskim planie, wśród trzcin falujących na wietrze, odpoczywa para żurawi. Jeden szuka pożywienia w wodzie, a drugi stojąc na straży wydaje ostrzegawczy krzyk. Kępa drzew stojących w głębi częściowo przesłania zbocze stromej, skalistej góry. Wzdłuż horyzontu ciągnie się pasmo łagodnych wzgórz. Smutny nastrój nadaje pejzażowi niebo pokryte deszczowymi chmurami.
Rycina Campagna mesta Ernesto Rayper'a (1840–1873) pochodzi z albumu L’acquaforte. Società d’artisti Italiani, wydanego przez turyńskie wydawnictwo Carla Lovera w 1870, jako druga w tym roku teka prac stowarzyszenia włoskich artystów.
Ernesto Rayper, syn bogatego przedsiębiorcy w czasach studenckich zrezygnował z uniwersytetu, by uczyć się malarstwa u Tammara Luxoro (1824–1899) na Accademia Ligustica di Belle Arti w Genui. Pod wpływem swojego mistrza podjął specjalizację w zakresie sztuki pejzażowej. Już w czasie studiów miał styczność z Macchiaioli, włoską grupą artystyczną działającą od połowy XIX w., której członkowie, wbrew ówczesnym konwencjom malowali w plenerze, by jak najwierniej uchwycić naturalne światło i kolor. Na jego twórczość oddziaływali również tacy pejzażyści jak Camille Corot (1796–1875), Jules Dupré (1811–1889), Charles François Daubigny (1817–1878), Constant Troyon (1810–1865). W 1860 czynny był w pracowni Alexandra Calama (1810–1864) w Genewie. Po powrocie do Genui studiował jeszcze rytownictwo u Raffaela Granara (1807–1884). Wówczas też zaczął wykształcać własny styl malarstwa plenerowego nazwany Scuola grigia (szkoła szara), charakteryzujący się jasnymi, srebrzystymi tonami i odrzuceniem czerni. W 1870 Rayper otrzymał tytuł profesora honorowego Accademia Ligustica. Był też członkiem Akademii Albertiny w Turynie i akademii w Urbino.
Ewa Gwiazdowska