• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
Rayper, Ernesto (1840-1873); Lovera, Carlo (czynny 1869-1886)

Smutny pejzaż Kampanii

  • akwaforta (odbitka)
Smutny pejzaż Kampanii
247
34
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • pejzaże > pejzaże włoskie
  • pejzaże > pejzaże nadwodne
  • jeziora
  • dzikie ptactwo
  • rośliny > drzewa (rośliny)
  • rośliny > trzciny (rośliny)
  • Kampania, kraina historyczna (Włochy)
  • zwierzęta > ptaki (zwierzęta) > żurawie (zwierzęta)
  • pejzaże > pejzaże górskie
  • Museum der Stadt Stettin (1913–1945) - kolekcja

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/Graf/465
  • Autor/WytwórcaRayper, Ernesto (1840-1873); Lovera, Carlo (czynny 1869-1886)
  • TytułSmutny pejzaż Kampanii | Campagna mesta (włoski)
  • NazwaPejzaż
  • Miejsce powstaniaTuryn (Włochy)
  • Czas powstania1870
  • Technikaakwaforta
  • Materiałpapier
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 365 mm (wysokość)
      • 255 mm (szerokość)
      • odcisk:
      • 307 mm (wysokość)
      • 220 mm (szerokość)
  • Cykl / kompletL’acquaforte. Società d’artisti Italiani, Torino 1870, Anno II, Torino, Carlo Lovera 1870
  • Sygnatury / Napisy / Znaki
    • 1. Napis:
    • pieczęć okrągła w kolorze sepii:
    • Museum Stettin
    • 2. Pieczęć:
    • pieczęć prostokątna w kolorze lila, z dawnymi numerami inwentarzowymi dopisanymi ołówkiem, z których jeden przekreślony:
    • ER
    • 3. Napis:
    • Ernest Rayper dis. e inc.
    • 4. Napis:
    • Lovera imp.
    • 5. Napis:
    • M.P.Z. Szczecin Dział... Nr... | XIV 1405 | 
    • 6. Napis:
    • Graf 3765
    • 7. Pieczęć:
  • Kolekcjagrafika włoska
  • Sposób nabyciapozyskanie własne
  • Odpowiedzialny działDział Sztuki Dawnej
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Rycina z teki grafik warsztatowych Stowarzyszenia Artystów włoskich L’acquaforte. Società d’artisti Italiani, przedstawia pejzaż włoskiej krainy Kampania. W prostokątnym, pionowym obramieniu konturowym widok brzegu górskiego jeziora ujęty z szuwarów. Na bliskim planie wśród trzcin falujących na wietrze odpoczywa para żurawi. Jeden szuka pożywienia w wodzie, a drugi stojąc na straży wydaje ostrzegawczy krzyk. Kępa drzew w głębi częściowo przesłania zbocze stromej, skalistej góry. Wzdłuż horyzontu ciągnie się pasmo łagodnych wzgórz. Smutny nastrój nadaje pejzażowi niebo pokryte deszczowymi chmurami. 

Kompozycja określona przez artystę jako smutny pejzaż Kampanii, ukazuje fragment włoskiej krainy historycznej nad brzegiem górskiego jeziora ujętego z otaczających je szuwarów. Na bliskim planie, wśród trzcin falujących na wietrze, odpoczywa para żurawi. Jeden szuka pożywienia w wodzie, a drugi stojąc na straży wydaje ostrzegawczy krzyk. Kępa drzew stojących w głębi częściowo przesłania zbocze stromej, skalistej góry. Wzdłuż horyzontu ciągnie się pasmo łagodnych wzgórz. Smutny nastrój nadaje pejzażowi niebo pokryte deszczowymi chmurami.

Rycina Campagna mesta Ernesto Rayper'a (1840–1873) pochodzi z albumu L’acquaforte. Società d’artisti Italiani, wydanego przez turyńskie wydawnictwo Carla Lovera w 1870, jako druga w tym roku teka prac stowarzyszenia włoskich artystów.

Ernesto Rayper, syn bogatego przedsiębiorcy w czasach studenckich zrezygnował z uniwersytetu, by uczyć się malarstwa u Tammara Luxoro (1824–1899) na Accademia Ligustica di Belle Arti w Genui. Pod wpływem swojego mistrza podjął specjalizację w zakresie sztuki pejzażowej. Już w czasie studiów miał styczność z Macchiaioli, włoską grupą artystyczną działającą od połowy XIX w., której członkowie, wbrew ówczesnym konwencjom malowali w plenerze, by jak najwierniej uchwycić naturalne światło i kolor. Na jego twórczość oddziaływali również tacy pejzażyści jak Camille Corot (1796–1875), Jules Dupré (1811–1889), Charles François Daubigny (1817–1878), Constant Troyon (1810–1865). W 1860 czynny był w pracowni Alexandra Calama (1810–1864) w Genewie. Po powrocie do Genui studiował jeszcze rytownictwo u Raffaela Granara (1807–1884). Wówczas też zaczął wykształcać własny styl malarstwa plenerowego nazwany Scuola grigia (szkoła szara), charakteryzujący się jasnymi, srebrzystymi tonami i odrzuceniem czerni. W 1870 Rayper otrzymał tytuł profesora honorowego Accademia Ligustica. Był też członkiem Akademii Albertiny w Turynie i akademii w Urbino.

Ewa Gwiazdowska

magazyn