- Czcionka:
- Kontrast:
Ilustracja z albumu Le fabriche, e vedute di Venetia. W konturowej, podwójnej ramce w formie poziomego prostokąta widok zabudowy fragmentu Wenecji z kościołem św. Franciszka w winnicy pośrodku kompozycji. Widok frontalny kościoła franciszkanów ujęto od strony fasady wraz z zabudowaniami mieszczańskimi otaczającymi plac, przy którym stoi.
Widok perspektywiczny kościoła św. Franciszka w winnicy ujęty od strony fasady wraz z zabudowaniami mieszczańskimi otaczającymi plac, przy którym stoi. Po lewej stronie odbywa się czerpanie wody z murowanej studni. Na placu znajdują się mnisi i wierni podążający do kościoła, rozmawiający mieszczanie, grupa bawiących się chłopców, służący niosący naczynia. Oświetlona elewacja w głębi po prawej stronie to część założenia klasztornego.
Renesansowa świątynia św. Franciszka z Asyżu zbudowana została w weneckiej dzielnicy Castello w latach 1534–1554 według projektu Jacopa Sansovina (1476–1570) na terenie dawnej winnicy, którą upamiętniono w nazwie. Ponieważ fasada, projektu Andrei Palladia (1508–1580) z 1568, była częściowo przesłonięta przez budynek stojący przed nią, rytownik musiał zrezygnować z wierności topograficznej.
Plansza nr 9 pochodzi z drugiego wydania albumu Le fabriche, e vedute di Venetia z widokami Wenecji, z 1768 roku. Autorem akwafort według własnych rysunków projektowych był Luca Carlevarijs (1663–1730), architekt, matematyk, rytownik i malarz, uważany za ojca weneckiej kompozycji wedutowej. Album zawiera 103 ryciny poprzedzone stroną tytułową i dedykacją. Pierwsze wydanie wyszło w 1703 roku. Egzemplarz zakupiony do zbiorów Muzeum Narodowego w Szczecinie w 1977 roku w Poznaniu od osoby prywatnej, pochodził z kolekcji Antona Paula Heinleina (1715 – po 1795), norymberskiego kupca i kolekcjonera obrazów olejnych, na szkle i emalii, rzeźb oraz innych dzieł sztuki. Wiadomo również, że w 1832 roku na licytacji antykwariatu Johanna Andreasa Boernera nabył go D. Meyer.
Ewa Gwiazdowska
