- Czcionka:
- Kontrast:
Awers: stojąca postać księcia w zbroi w półprofilu w prawo. W otoku tytulatura: BOGISLAVS XIV - DG DVX STE PO. Na dole przedzielone postacią księcia inicjały V - B.
Rewers: wielki dziesięciopolowy herb Pomorza Zachodniego. W otoku kontynuacja tytulatury: CAS ET VAND P RV E CAM C G T L ET BV DO 1635.
Panowanie księcia Bogusława XIV w całości przypadało na okres wojny trzydziestoletniej (1618–1648). Kontrybucje i utrzymanie armii cesarskiej, która w 1627 roku zajęła terytorium księstwa pochłonęły ogromne sumy. Po okresie masowych emisji niskowartościowych szelągów podwójnych mennice książęce w Szczecinie i Koszalinie produkowały wyłącznie talary, ich frakcje oraz dukaty. Nie służyły one poprawie finansów księstwa, lecz zaspokojeniu roszczeń obcych wojsk. Mimo krytycznej sytuacji politycznej i gospodarczej nie zdołano wprowadzić żadnych zmian w ustroju menniczym państwa. W 1633 roku w obu mennicach bito dukaty o bardzo podobnej szacie graficznej. Na stronie głównej po raz pierwszy umieszczono wizerunek księcia w zbroi stojącego, z rapierem przy boku. Bogusław XIV przedstawiony został w pozie reprezentacyjnej, jako idealny rycerz i władca. Zwraca uwagę wyraźne eksponowanie akcentów militarnych, pomimo tragicznej sytuacji kraju, choroby i częściowego paraliżu księcia. Awers monet nawiązuje do holenderskiego wzorca dukatów, który upowszechnił się w Europie w XVII i XVIII stuleciu. Na rewersie znalazły się wielopolowe tarcze herbowe z symbolami ziem wchodzącymi w skład księstwa pomorskiego. Na tym kończy się podobieństwo ikonograficzne dukatów koszalińskich i szczecińskich. Okazy szczecińskie wyróżnia dekoracyjne zwieńczenie tarczy herbowej, podkreślające tradycyjną, heraldyczną symbolikę państwa pomorskiego i dynastii. Tekst zawarty w legendzie rewersu informuje, że jest to nowa złota moneta o aktualnie obowiązującym stemplu i kursie, co miało znaczenie, gdyż w obiegu były lżejsze guldeny. Prezentowany egzemplarz nie należy do reprezentacyjnych, wizerunek władcy jest bardzo schematyczny i mało staranny, co dziwi ponieważ do emisji złotych monet angażowani byli zazwyczaj uzdolnieni rytownicy. Zdaje się, że w tym przypadku nie decydowały względy estetyczne, ale ekonomiczne. Emisje były przeznaczone na żołd dla wysokiej rangi oficerów cesarskiej armii.
Genowefa Horoszko
