- Czcionka:
- Kontrast:
Na awersie głowa boga Heliosa, lekko skierowana w prawo. Na rewersie kwiat róży na łodydze od której odchodzi z prawej strony pęd z pączkiem kwiatu. W polu z lewej strony kiść winogron i litera E. Powyżej róży napis ΡΟΔΙΟΝ, czytelny jedynie we fragmencie.
Początki mennictwa na wyspie Rodos przypadają na ostatnią ćwierć VI wieku p.n.e. Prawdziwy jego rozwój nastąpił później, kiedy trzy rodyjskie poleis (miasta–państwa) założyły miasto Rodos (408/407). Poświęcone było Heliosowi, którego mieszkańcy uważali za swojego przodka ze względu na związki boga z nimfą Rodos. Znakomite położenie wyspy na szlaku handlowym wiodącym w kierunku zachodniego wybrzeża Azji Mniejszej i Egiptu sprzyjało bogaceniu się jego mieszkańców. Choć potęga Rodos wyrosła na handlu zbożem, oliwą i winem, to róża stała się symbolem wyspy. Obecna na monetach przenosiła treści w podwójnym znaczeniu, jako nazwa wyspy i ważny produkt (olejek różany) tego regionu. Na początku IV wieku p.n.e. pojawiły się srebrne monety Rodos, na których widniała głowa Heliosa – boskiego opiekuna i róża, symbol nawiązujący do nazwy miasta. Pieniądze Rodos bite początkowo w chioskim systemie wagowym zdobyły tak wielką popularność, że szybko nazwano go rodyjskim.
Strona główna prezentowanej didrachmy odnosiła się do Heliosa postrzeganego jako uosobienie Słońca, źródło wszelkiego życia i regeneracji. Zwraca uwagę promienista korona – atrybut bóstwa bardziej tutaj przypominająca wychodzące na wszystkie strony języki ognia kojarzące się z grzaniem i ciepłem. Wyrazem kultu Heliosa na Rodos był jego ogromny pomnik postawiony u wejścia do portu, tzw. kolos rodyjski zaliczony do siedmiu cudów świata starożytnego. Rewers didrachmy przedstawia kwiat róży z pąkiem, symbol niezniszczalności, tajemnicy i zwycięstwa, nad którym umieszczono nazwę miasta POΔION (Rodion – Rodos). Prezentowany okaz jest wspaniałym przykładem sztuki hellenistycznej, chrakteryzującej się głębokim reliefem, ozdobnością i plastycznością obu przedstawień.
Genowefa Horoszko
