Głowa

• Miejsce zebrania w terenieRepublika Nigru
• Sposób nabyciadar
• Odpowiedzialny działDział Kultur Pozaeuropejskich
• WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Gliniana głowa o ziemistym kolorze i łódkowatym kształcie z dwoma połączonymi twarzami zwróconymi ku górze. Twarze stykają się ze sobą czołami i nosami. Mają charakterystyczne szeroko otwarte usta; duże owalne oczy z zaznaczoną linią powiek (po jednym oku pozostało jedynie wgłębienie) oraz małe nosy z nozdrzami w formie okrągłych otworów. Twarze mają jedną parę uszu w postaci owalnych otworów, którą zaznaczono na wysokości połączonych nosów. Głowa została usytuowana na długiej, masywnej szyi. Zachowało się jedno ramię, na którym zaznaczono bliżej nieokreśloną ozdobę. W materiale użytym do produkcji rzeźby widoczne zgrubienia piasku oraz drobne kamienie.

Prezentowany obiekt to glinianą głowa na długiej masywnej szyi, z dwoma twarzami zwróconymi ku górze, stykającymi się czołami i nosami, z charakterystycznymi, szeroko otwartymi ustami. Zachowało się także jedno ramię, na którym zaznaczono bliżej nieokreśloną ozdobę. Całość wykonano z niewypalonej gliny o ziemistym kolorze, z domieszką piasku i drobnych kamieni.

Figurkę podarowała Muzeum Narodowemu w Szczecinie Oleńka Darkowska-Nidzgorski, znawczyni afrykańskiego teatru lalek, która wraz z mężem Denisem Nidzgorskim-Gordierem spędziła kilkanaście lat w Gabonie, Beninie, Togo, Rwandzie i Nigrze. Oleńka Darkowska-Nidzgorski urodziła się w Warszawie w 1933 roku. Ukończyła w Polsce studia teatralne, następnie w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku przeprowadziła się do Paryża, gdzie pod kierunkiem francuskiej profesor, wybitnej afrykanistki Denise Paulme-Schaeffner napisała pracę doktorską pod tytułem „Théâtre populaire de marionnettes en Afrique subsaharienne”. W latach siedemdziesiątych XX wieku po raz pierwszy wyjechała do Afryki, gdzie spędziła kilkanaście lat. Podczas swoich pobytów w wielu krajach afrykańskich Oleńska i Denis zgromadzili ogromną, liczącą ponad 1200 obiektów kolekcję sztuki afrykańskiej. Zbiór ten jest bardzo różnorodny nie tylko pod względem pochodzenia obiektów (Mali, Niger, Nigeria, Wybrzeże Kości Słoniowej, Togo, Ghana, Benin, Demokratyczna Republika Konga, Kongo, Gabon, Kamerun, Tanzania, Rwanda, Tunezja, Senegal, Burkina Faso, Madagaskar, Angola, Republika Południowej Afryki), ale również roli, jaką pełniły w społeczeństwach afrykańskich.

Katarzyna Findlik-Gawron