• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
Autor nieznany - Piaroa

Korona z ptasich piór

  • przedmiot obrzędowy, strój ceremonialny, korona
Korona z ptasich piór
934
222
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • duchy > duchy opiekuńcze > duchy opiekuńcze zwierząt
  • duchy > duchy przodków
  • tabu pokarmowe
  • medycyna tradycyjna
  • status społeczny
  • prestiż
  • symbole władzy
  • szef wioski
  • szamani
  • szamanizm
  • wzornictwo > wzornictwo indiańskie
  • ozdoby z ptasich piór
  • ozdoby ceremonialne
  • ozdoby męskie

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/EP/2283
  • Autor/WytwórcaAutor nieznany - Piaroa
  • NazwaKorona z ptasich piór
  • Miejsce powstaniaAmazonas, stan (Ameryka Południowa; Wenezuela)
  • Czas powstaniaokoło 1990 - 2000
  • Technikaprzywiązywanie, nawlekanie, wyplatanie taśmowo-krzyżowe
  • Materiałmateriał przetworzony > sznurek > sznurek roślinny; materiał organiczny > materiał pochodzenia zwierzęcego > pióra > pióra tukana; materiał organiczny > materiał pochodzenia zwierzęcego > pióra > pióra papuzie > pióra papugi ary; materiał organiczny > materiał pochodzenia zwierzęcego > pióra > pióra papuzie; materiał organiczny > materiał pochodzenia zwierzęcego > pióra; materiał organiczny > materiał pochodzenia roślinnego > włókno roślinne; materiał organiczny > materiał pochodzenia zwierzęcego > pióra ptasie
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 75.6 cm (wysokość)
      • 30.2 cm (średnica)
  • Miejsce zebrania w terenieAmazonas, stan (Ameryka Południowa; Wenezuela)
  • Sposób nabyciazakup podczas wyprawy
  • Odpowiedzialny działDział Kultur Pozaeuropejskich
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Korona z różnokolorowych ptasich piór. Mniejszymi piórami - w odcieniach czerwieni, brązu, turkusu, zieleni i bieli - dookólnie ozdobiono owalną plecionkę wykonaną techniką taśmowo-krzyżową. W dolnej części korony przymocowano ogon składający się z wielu, długich, niebiesko-czerwonych piór papugi ary. 

Indianie De’áruwa znani są w literaturze etnologicznej pod nazwą Piaroa. Sami mówią o sobie De’áruwa, co oznacza „ludzie lasu” lub „właściciele lasu”. Mieszkają w dorzeczu Orinoko, stanie Amazonas w Wenezueli. Korony z ptasich piór w społecznościach indiańskich tradycyjnie zarezerwowane są dla mężczyzn, ważnych osobistości. Indianie De’áruwa wierzą, że korona natchniona jest magiczną mocą, z której siłę czerpie szaman, dlatego to on ją nosi. W ciągu ostatnich kilku lat korony z ptasich piór wytwarzane są przez Indian na sprzedaż lub wymianę handlową z Kreolami. Ich rzemiosło artystyczne cieszy się również dużą popularnością wśród turystów. W każdej wspólnocie De’áruwa wybierany jest ruw’a, który reprezentuje Indian w życiu duchowym i politycznym. Jest szamanem i zarazem szefem wioski. Czasem funkcja ta jest rozdzielana pomiędzy dwóch mężczyzn. Ruw’a powinien być taktowny, emocjonalnie stabilny oraz nastawiony pokojowo. De’áruwa uważają, że są to cechy idealnego mężczyzny. Jako duchowy przewodnik wspólnoty powinien zapewniać jej powodzenie oraz chronić od wszelkich zagrożeń, szczególnie tych nadnaturalnych. Dzięki swojej wiedzy kontroluje siły niewidzialne, z którymi kontaktuje się w czasie transu. Indianie wierzą, że większość chorób jest rezultatem złamania tabu jedzeniowego. Nigdy nie polują i nie jedzą mięsa jeleni i tapirów. W większości grup tabu objęte są również pekari. Uważają bowiem, iż w zwierzętach tych mieszkają duchy ich przodków. Według nich każde polowanie, jak i spożycie dzikiej zwierzyny, może nieść ze sobą ryzyko zachorowania, któremu winne są duchy opiekuńcze zwierząt. Jedynie szaman może oczyścić z choroby myśliwego i upolowane mięso. Ruw’a śpiewa meñe – pieśń, której słowa leczą. Kontaktuje się również z duchami pomocniczymi tianawa, dzięki ich wstawiennictwu jest w stanie wyleczyć chorobę. Ruw’a to powiernik mitów, legend i historii wspólnoty, dlatego do tej pory formalnie był nim najstarszy członek grupy. Współcześnie stare autorytety upadają, a na politycznego lidera wybierani są nauczyciele, pielęgniarki, osoby z administracji rządowej, które dobrze znają język hiszpański i wenezuelskie prawo, dzięki czemu lepiej radzą sobie w walce o interesy społeczności.

Katarzyna Findlik-Gawron

magazyn