Rysunek w układzie pionowym na karcie niebieskiego, prostokątnego papieru weneckiego przedstawiający lewy profil mężczyzny w zawoju. Postać ma pulchną twarz, wręcz otyłą, z fałdami w dolnej części policzków oraz drugim podbródkiem odsłoniętym dzięki szeroko rozstawionym bokom stójkowego kołnierza płaszcza. Jest to studium głowy mężczyzny, przedstawionego na prawo od sceny głównej, za portalem, na fresku Spotkanie Antoniusza i Kleopatry, namalowanym w salonie Palazzo Labia w Wenecji.
Rysunek Giambattisty Tiepola przedstawia zwróconą w lewo głowę tęgiego mężczyzny w zawoju, ze stójkowym kołnierzem pod brodą. W opinii Georga Knoxa, angielskiego badacza twórczości rodziny Tiepolów, należy go wiązać z freskiem Spotkanie Antoniusza z Kleopatrą wykonanym w 1745 roku w salonie Palazzo Labia w Wenecji, z mężczyzną namalowanym na prawo od sceny głównej, za portalem. Szkic jest wykonany czarną i białą kredką na grubym, niebieskim papierze weneckim. Dwie najważniejsze postaci fresku to para kochanków – Kleopatra, ostatnia królowa hellenistycznego Egiptu i Marek Antoniusz, rzymski dowódca i polityk, jeden z triumwirów. Ich burzliwy romans zakończył się śmiercią samobójczą obojga po serii chybionych posunięć politycznych i niepowodzeniu w kampaniach wojennych Antoniusza.
Rysunek wykorzystany podczas malowania fresku Spotkanie Antoniusza z Kleopatrą należy do zbioru 36 prac członków rodziny Tiepolo, osiemnastowiecznych artystów weneckich, który obecnie znajduje się w Gabinecie Grafiki Muzeum Narodowego w Szczecinie. Dziejami zbioru zajmował się między innymi angielski badacz Georg Knox, który ustalił, że rysunki Tiepolów były własnością ucznia Giandomenica Tiepolo, Johanna Dominika Bossi, następnie jego córki, żony sekretarza księstwa Wirtembergii. W 1882 roku, na aukcji antykwariatu H.G. Gutekunsta w Stuttgarcie, rysunki zakupił szczeciński prawnik Johann Theodor Müller, który w początkach XX wieku ofiarował cały zbiór powstającemu w Szczecinie Muzeum Miejskiemu. Po wojnie na krótko szkice Tiepolów znalazły się w Związku Radzieckim. Do Polski powróciły w 1956 roku, a do Szczecina, w dwóch transzach, w latach 1973 i 1984.
Ewa Gwiazdowska