Rysunek w układzie pionowym na karcie niebieskiego, prostokątnego papieru weneckiego. Szkic przedstawia Boga Ojca jako półpostać starego mężczyzny zwróconą na wprost, z włosami rozwianymi wokół głowy i długą, wachlarzowatą brodą, ubranego w suknię o sutych fałdach i szerokim kołnierzu. Bóg Ojciec spogląda przed siebie mrużąc oczy. Przed nim, u dołu karty zarys części kuli ziemskiej. Postać modelowana krótkimi, gęstymi, równoległymi kreskami o zróżnicowanym natężeniu. Tylko pasma fryzury wykonano łukowatymi ruchami ołówka
Na szkicu Giambattista Tiepolo przedstawił Boga jako starego mężczyznę o szerokiej twarzy okolonej rozwichrzonymi puklami włosów i długą, białą brodą. Bóg jest ukazany na wprost, w popiersiu, w obszernej, suto fałdowanej szacie z grubej tkaniny. Spogląda przed siebie, mrużąc oczy. Przed sobą ma kulę ziemską. Pierwotnie badacze uznawali rysunek za pracę syna Giambattisty – Giandomenica. Dopiero Georg Knox, angielski badacz twórczości rodziny Tiepolów powiązał szkic z postacią Wszechmogącego na nieistniejącym już fresku opowiadającym dzieje Świętego Domu Panny Marii w Loreto. Fresk powstał w 1743 roku na sklepieniu kościoła Santa Maria di Nazareth w Wenecji. Charakterystyczne cechy postaci na szkicu i fresku to aureola wokół głowy i układ szat podkreślający potęgę i moc Boga. Kościół Santa Maria di Nazareth zwany degli Scalzi wybudowano według projektu Baldassarre’a Longhena’y w latach 1672–1705 dla zakonu karmelitów. Fresk Tiepola został zniszczony w 1915 roku przez Austriaków podczas bombardowania, a jego pozostałości przechowywane są w Gallerie dell’Academia.
Rysunek został wykonany czarną i białą kredką na cienkim niebieskim papierze weneckim ze znakiem wodnym P 28 być może należącym do papiernika. Należy do zbioru prac Tiepolów przechowywanych w Gabinecie Grafiki Muzeum Narodowego w Szczecinie.
Ewa Gwiazdowska