Ażurowa podstawa w kształcie rombu, wysklepiona, zbudowana z motywów schweifwerkowych, zdobionych barwną emalią korpusową i żłobkową. Pośrodku, na wysokim trzpieniu, umieszczono diament w prostej kasetowej oprawie, otoczony czterema osadzonymi na trzpieniach perłami, przedzielonymi wolutami o ząbkowanej powierzchni. W dwóch przeciwległym narożnikach podstawy - uszka do spinania rozet w łańcuch.
Komplet trzynastu rozet stanowił ozdobę otoku kołpaka księcia pomorskiego Franciszka I (1577–1620), syna Bogusława XIII i Klary, córki księcia brunszwicko-lüneburskiego Franciszka, po którym otrzymał imię. W wieku 15 lat został koadiutorem biskupa kamieńskiego, a dziesięć lat próżniej, w 1602 roku, biskupem kamieńskim. Jego rezydencją wówczas był zamek książęcy w Koszalinie. W 1610 roku książę poślubił Zofię (1587–1635), córkę elektora saskiego Chrystiana I i Zofii brandenburskiej. W 1618 roku, po śmierci swojego starszego brata Filipa II objął rządy w Księstwie Szczecińskim, rezygnując jednocześnie z funkcji biskupa kamieńskiego. Władał jednak tylko dwa lata – zmarł 27 listopada 1620 roku W przeciwieństwie do swojego brata i poprzednika Filipa II, znanego kolekcjonera i mecenasa sztuki, bardziej był zainteresowany sprawami militarnymi niż nauką i sztuką. Wynikało to między innymi z nowej sytuacji politycznej, w jakiej znalazło się księstwo. Wybuch wojny trzydziestoletniej w 1618 roku, będącej początkowo konfliktem między katolickim cesarzem rzymsko-niemieckim a jego protestanckimi poddanymi w Czechach, potencjalnie zagrażał również innym protestanckim krajom Rzeszy, w tym Pomorzu. Krótki okres rządów i zdecydowana opozycja ze strony Sejmu Stanów Pomorskich sprawiły jednak, że księciu nie udało się wcielić w życie ambitnych planów militaryzacji Pomorza.
Monika Frankowska-Makała