- Czcionka:
- Kontrast:
Ozdoba w kształcie ażurowej rozety. Wokół centralnie umieszczonego złotego guza rozmieszczone są cztery mniejsze guzy otoczone filigranem, płatki zdobione ciemnoniebieską emalią, a także woluty wypełnione czarną oraz białą emalią, spięte złotymi taśmami. Elementy emaliowane są inkrustowane regularnie rozmieszczonymi złotymi kropkami. Na odwrocie uszko służące do przyszywania rozet do strojów.
Biżuteria była niezwykle ważnym elementem renesansowego stroju. Nie tylko różnego typu łańcuchy i zawieszenia, sznury pereł, naszyjniki, pasy oraz bransolety stanowiły ozdobę ubiorów, świadcząc o zamożności i pozycji społecznej noszącego. Reprezentacyjne stroje były również dekorowane klejnotami naszywanymi na tkaninę. Tego typu niewielkie ozdoby biżuteryjne, występujące zwykle w większej liczbie, nazywane były sztuczkami lub pontalikami. Najczęściej zdobiły suknie kobiece, ale wykorzystywano je również do dekorowania męskich wamsów, płaszczy oraz nakryć głowy.
Kompozycja ażurowych rozet, znalezionych w krypcie szczecińskiego zamku, składa się z centralnie umieszczonego złotego guza, wokół którego zostały rozmieszczone cztery mniejsze guzy otoczone spiralnie zwiniętym drutem, a także płatki zdobione ciemnoniebieską emalią oraz woluty wypełnione czarną oraz białą emalią, spięte złotymi taśmami. Elementy emaliowane są inkrustowane regularnie rozmieszczonymi złotymi kropkami (części brakuje). Zachowane klejnoty należą do popularnego w Europie Środkowej i Północnej pod koniec XVI i w pierwszych dziesięcioleciach XVII wieku typu ażurowych ozdób kształtowanych ze złotej blachy, zdobionych emalią komórkową inkrustowaną złotem, a także filigranem, granulacją i niekiedy perłami.
Monika Frankowska-Makała
