Głowa starszego mężczyzny ukazana en face, w zbliżeniu. Jego pomarszczona twarz jest wydłużona o kwadratowej żuchwie; głębokie bruzdy widoczne są w kącikach wąskich ust oraz po obu stronach zakrzywionego, nieco garbatego nosa; oczy jasne, podkrążone z workami poniżej dolnych powiek; brwi krzaczaste; czoło wysokie, łysawe; włosy zaczesane do tyłu. Zmęczona, doświadczona życiem twarz starca wyraża zamyślenie i rezygnację.
Grafika przedstawia portret wybitnego pisarza niemieckiego Gerharda Hauptmanna w trudnym ujęciu, prawie na wprost.¬ Otto Hettner ograniczył się tylko do głowy, ale ukazał ją w sposób mistrzowski, zarówno pod względem wierności modelowi, jak i umiejętności oddania psychiki modela. W pełnej ekspresji twarzy odzwierciedlił doświadczenie i mądrość życiową mistrza pióra. Portret Hauptmanna, wykonany w 1923 roku techniką litografii, odbity został na czerpanym papierze żeberkowym ze znakiem wodnym papierni Johanna Wilhelma Zandersa w Bergisch Gladbach. Jest jedyną grafiką portretową pośród dzieł Hettnera przechowywanych w zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie.
Gerhard Hauptmann urodził się w 1862 roku w Obersalzbrunn, obecnym Szczawnie, zmarł w 1946 roku w Jagniątkowie koło Jeleniej Góry. Podejmował tematykę społeczno-obyczajową z pozycji naturalisty. Pisał dramaty, utwory liryczne i prozatorskie. Sławę przyniosły mu dramaty historyczne: Tkacze (1892) o powstaniu śląskich tkaczy w 1844 roku oraz Florian Geyer (1896) o wojnie chłopskiej w 1525 roku. W późniejszych utworach, nie rezygnując z wątków historycznych, stosował też elementy fantastyki i mitów oraz stylistykę symbolizmu. Dążył do przedstawiania w zawoalowany sposób współczesnych problemów życia codziennego ludzi, wynikających z przemian polityczno-historycznych i społeczno-gospodarczych.
Otto Hettner urodził się w Dreźnie w 1875 roku i tam zmarł w 1931 roku. Studia w zakresie sztuki rozpoczął w Karlsruhe, w Wielkoksiążęcej Badeńskiej Szkole Sztuki, kontynuował je w Paryżu. Był artystą wszechstronnym, malarzem, rzeźbiarzem i grafikiem. Po etapie podróży studyjnych pracował w Berlinie, projektując kompozycje monumentalne. Pracował między innymi nad freskami Potop w latach 1915–1916 i Parnas w latach 1917–1919, przeznaczonymi do gmachu szczecińskiego Muzeum Miejskiego. Inspiracji do tych dzieł szukał w twórczości Puvisa de Chavannesa i Hansa von Maréesa.
Ewa Gwiazdowska