Na awersie napis w 11 wierszach:
W 1654 roku w Szczecinie miało miejsce szczególne wydarzenie związane z uroczystym pogrzebem ostatniego księcia pomorskiego Bogusława XIV. Nowi władcy podzielonego Pomorza Zachodniego, szwedzka królowa Krystyna i elektor brandenburski Fryderyk Wilhelm I, zdecydowali o wybiciu monet okolicznościowych. W mennicy szczecińskiej powstały monety bite głównie w srebrze, a także w niewielkiej ilości w złocie. Emisja złota z powodu skromnych rozmiarów (kilkadziesiąt sztuk) jest wielką rzadkością numizmatyczną. W tym kruszcu wybito tylko trzy gatunki: dukaty, dwudukaty i półdukaty, wszystkie w tym samym schemacie ikonograficznym. Na awersie widnieje jedenastowierszowy napis łaciński informujący o pogrzebie oraz datach urodzin i śmierci księcia, na odwrocie zaś symbol czaszki z umieszczoną w półłuku łacińską dewizą wiary w zmartwychwstanie. Bezpotomne zgony kolejnych władców sprawiły, że symbolika śmierci często była obecna na dworach pomorskich, a wiara dawała nadzieję na życie wieczne. Monety nie są sygnowane, ale stylem przypominają inne okazy, bite z tej serii w srebrze. Z powodu braku źródeł nie wiadomo, kto je projektował i jaki wpływ na wygląd całego zespołu mógł mieć szczeciński złotnik i medalier Gottfried Tabbert. Jego dziełem są trzy oznaczone monety talarowe i tymi samymi stemplami sztuki odbite od podwójnego do poczwórnego talara oraz jedyna odbitka talara w złocie wartości 10 dukatów. Takimi cennymi podarunkami obdarowywano monarchów i wysokich dostojników państwowych, licząc na ich przychylność. Dukat pochodzi ze słynnej kolekcji greifswaldzkiego kolekcjonera Carla Friedricha Poggego (1753–1840) i jest jednym z trzech znanych na rynku numizmatycznym. Do zbiorów Muzeum Narodowego w Szczecinie został nabyty w 2013 roku na aukcji w Berlinie (kolekcja pomorska prof. Helmuta Hahna).
Genowefa Horoszko