- Czcionka:
- Kontrast:
Gliniana, walcowata głowa postaci ludzkiej o ceglastym kolorze i kwadratowej twarzy. Usytuowano ją na długiej, masywnej szyi. Postać ma charakterystyczną brodę w formie ukośnych nacięć. Na twarzy wymodelowano duże, owalne oczy z zaznaczoną linią powiek; szeroki nos z nozdrzami w formie otworów oraz bardzo szerokie i wydatne usta. Uszy, w postaci owalnych otworów, zaznaczono na wysokości nosa. Na górze głowy widoczne duże wgłębienie. Figura pokryta sporą ilością ziemi.
Najczęściej stosowanym w Afryce materiałem rzeźbiarskim jest drewno. Zdecydowanie rzadziej wykorzystywany jest kamień, a najrzadziej glina, z której w niektórych grupach etnicznych modelowano figurki i inne przedmioty kultu.
Afrykańska tradycja wypalania glinianych rzeźb sięga pierwszego tysiąclecia BC, czego przykładem są znaleziska z kultury Nok ze Środkowej Nigerii, czy datowane na późniejszy okres terakoty odkryte w regionie Djenne-Jeno, we współczesnym Mali. W tradycyjnych społecznościach afrykańskich rzeźbiarzem zazwyczaj jest kowal, często należący do endogamicznej kasty zawodowej. Natomiast lepienie figurek z gliny to domena kobiet. Najczęściej wykonywane są przez jedną z żon kowala, która specjalizuje się w garncarstwie. Prezentowany obiekt przedstawia glinianą głowę postaci ludzkiej o walcowatym kształcie i kwadratowej twarzy. Postać ma charakterystyczną brodę przedstawioną poprzez ukośne nacięcia. Figurka nie była wypalana w piecu a jedynie wysuszona.
Katarzyna Findlik-Gawron
