• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
Autor nieznany

Rzeźba przodka przedstawiająca dzioborożca

  • przedmiot kultowy, rzeźba
Rzeźba przodka przedstawiająca dzioborożca
823
134
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • Sepik, rzeka (Papua-Nowa Gwinea)
  • kultury Sepiku Dolnego
  • dzioborożec (Bucerotidae)
  • herosi
  • przodkowie
  • mitologia > mitologia papuaska
  • styl ludu Murik
  • Dom Duchów (świątynia)
  • kulty > kult przodków

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/EP/1210
  • Autor/WytwórcaAutor nieznany
  • NazwaRzeźba przodka przedstawiająca dzioborożca
  • Miejsce powstaniadorzecze Sepiku (Nowa Gwinea); Momase, region (Papua-Nowa Gwinea)
  • Czas powstania1951 - 2000
  • Technikawyplatanie, rzeźbienie
  • Materiałmuszla; włosy ludzkie; materiał organiczny > materiał pochodzenia roślinnego > włókno roślinne; sznurek z włókna roślinnego; materiał organiczny > materiał pochodzenia roślinnego > drewno
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 73 cm (wysokość)
      • 21.9 cm (szerokość)
  • Miejsce zebrania w terenieYepandai (Papua-Nowa Gwinea)
  • Sposób nabyciazakup
  • Odpowiedzialny działDział Kultur Pozaeuropejskich
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Drewniana, antropomorficzna rzeźba stojąca przedstawiająca dzioborożca. Postać ma charakterystyczny nos sięgający do końca tułowia, który swym kształtem przypomina ptasi dziób. Oczy zaznaczono białymi muszelkami, na ich wysokości usytuowane są nieduże uszy. Na szyi, uszach i nadgarstkach zawiązano ozdoby wykonane ze sznurka roślinnego. Na czubku głowy przyczepiono kręcone, czarne włosy ludzkie. Barczyste ręce układają się wzdłuż tułowia. Rzeźba została ubrana w roślinną przepaskę, która zakrywa praktycznie całą długość, dość krótkich nóg.

Prezentowana rzeźba przedstawia praprzodka pod postacią dzioborożca (Bucerotidae), który w kulturze nowogwinejskiej jest uosobieniem ważnych męskich i żeńskich cech osobowości. Cechą wyróżniającą wszystkie ptaki należące do tej rodziny są długie, często zakrzywione dzioby z naroślą przypominającą róg. Dzioborożce-rodzice słyną ze szczególnej troski o swoje pisklęta. Samice, chroniąc młode przed drapieżnikami, barykadują się z nimi w gnieździe, a samce dostarczają im pożywienie. Osobliwy wygląd tych ptaków i naturalne zachowania sprawiły, że w kulturze papuaskiej dzioborożce uważane są za symbole męskości, siły, współżycia, płodności i instynktu macierzyńskiego. Lokalni artyści chętnie wykorzystują ich pióra, dzioby i głowy do dekoracji koron, kolczyków oraz innych ozdób. Wizerunki dzioborożców pojawiają się również w twórczości nowogwinejskich rzeźbiarzy. Omawiana figura pochodzi z dorzecza rzeki Sepiku. Jej cechy formalne są wskazówką, że wyrzeźbiono ją w Sepiku Dolnym, na obszarze pomiędzy miejscowością Angoram aż do ujścia rzeki. Rzeźby z tego regionu charakteryzuje pewien jednolita maniera określana jako „styl Murików”, którego szczególną cechą jest długi, szeroki u nasady nos postaci, często sięgający do końca tułowia rzeźbionych figur, który kształtem przypomina ptasi dziób. Uważa się, że styl ten rozpowszechnił się na stosunkowo dużym obszarze, dzięki wymianie handlowej. Do powszechnych zajęć Murików, ludności zamieszkującej bagienne tereny nad jeziorami Murik, należał handel przedmiotami kultowymi i codziennego użytku. Prezentowana rzeźba jest najprawdopodobniej wyobrażeniem wielkiego praprzodka, człowieka z ptasim dziobem, który wyszedł z morza i stworzył pierwszych ludzi. W sztuce nowogwinejskiej wizerunki łączące w sobie cechy ludzkie i zwierzęce utożsamiano z wielkimi, obdarzonymi potężną mocą przodkami, założycielami klanów i herosami znanymi z mitów.

Katarzyna Findlik-Gawron

magazyn