- Czcionka:
- Kontrast:
Sztuka dogońska obfituje w przedstawienia kobiety z dzieckiem. Symbolicznie nawiązują one do cenionej w Afryce miłości macierzyńskiej oraz kobiecej płodności.
Kobieta zauważa, że jest w ciąży na podstawie typowych symptomów, takich jak brak miesiączki, ogólne zmęczenie, powiększenie piersi. Skoro tylko kobieta stwierdzi ciążę, informuje o tym męża, który rozluźnia sznurki swoich spodni i chodzi w luźnych aż do porodu. Od czasu do czasu powinien odbywać stosunki seksualne z żoną w celu ułatwienia porodu.
Po zajściu w ciążę kobieta dostaje w prezencie od męża (lub ojca dziecka) taflę soli, bowiem według Dogonów jej spożywanie jest bardzo ważne dla prawidłowego rozwoju dziecka. Starając się chronić dziecko, kobieta ciężarna nigdy nie śpi nocą na plecach i brzuchu, tylko zawsze na boku. Nie konsumuje pikantnych potraw, a zwłaszcza ostrej przyprawy zwanej pima, która ma właściwości poronne. Podobnie działa napój bin’dani, gotowany napój alkoholowy kunandji uzyskiwany z fermentacji dzikich owoców krzewu bi – Spondias birrea. Kobieta unika też spożywania mięsa jaszczurek, obawia się bowiem, że dziecko mogłoby urodzić się chude, chorowite i karłowate. Z kolei jedząc mięso małp ryzykuje, że dziecko będzie brzydkie, kłótliwe i bałaganiarskie. Pewne zakazy dotyczą także ojca, który w czasie ciąży żony nie powinien zbliżyć się do żadnych ważnych ołtarzy, a zwłaszcza do ołtarzy Yapirim, bóstwa opiekuńczego kobiet, którego kult jest jednym z kultów śmierci oraz Lebe, mitycznego przodka ucieleśniającego siły wegetacji roślin. Nie powinien również konsumować mięsa zwierząt składanych w ofierze ani zaglądać do wnętrza dymarki.
Ewa Prądzyńska
