- Czcionka:
- Kontrast:
Rzeźbiona w grafitowym kamieniu postać ludzka - najprawdopodobniej mężczyzny - w pozycji siedzącej. Rzeźba opleciona włóknem roślinnym, do którego przymocowano kawałki czarnej tkaniny. Część twarzowa rzeźby ma cechy negroidalne: lekko rozchylone, wydatne usta oraz szeroki u nasady nos. Oczy przymknięte, zamyślone, powieki ozdobione ukośnymi nacięciami. Uszy usytuowano na wysokości oczu. Rzeźba ma charakterystyczne nakrycie głowy o zaokrąglonych czterech rogach i spłaszczonej górze. Ozdobiono je wzorem geometrycznym w postaci poziomych i ukośnych linii. Charakterystyczne nacięcia widoczne są również na obu barkach mężczyzny. Prawy łokieć postaci oparto na prawym kolanie, natomiast dłoń podpiera lekko przechyloną w prawą stronę głowę. Lewą rękę ułożono wzdłuż ciała, dłoń położono na lewym kolanie. Prawa noga zgięta w kolanie, lewa poziomo ułożona na podstawie. Lewa stopa zachodzi za prawą. Postać usytuowano na małej podstawie w kształcie zaokrąglonego trójkąta. Widoczne rysy, mikropęknięcia oraz przebarwienia.
Rzeźba jest podobizną naczelnika wioski dumającego nad losem swoich ludzi. Rzeźba mężczyzny w pozycji siedzącej z głową podpartą dłonią i przymkniętymi, zamyślonymi oczami nazywana jest fumani, czyli myśliciel. Omawianą postać opleciono włóknem roślinnym, do którego przymocowano kawałki czarnej tkaniny. Prezentowana figura jest wyidealizowanym wizerunkiem przywódcy. Jego postawa medytacyjna odzwierciedla jednocześnie jego przeznaczenie w świecie przodków oraz bieżącą odpowiedzialność za żyjących poddanych. Tożsamość postaci ujawnia się zarówno poprzez charakterystyczną postawę, jak i oznaki rangi, takie jak ozdobiona wzorami geometrycznymi czapka zwaną mpu, zaznaczone na ramionach bransolety oraz ukośne nacięcia wykonane na powiekach. Artysta, który wykonał rzeźbę skupił się przede wszystkim na uchwyceniu kontemplacyjnych rysów twarzy postaci. Odważne odwzorowanie tułowia i ułożenie ramion również dają poczucie zadumy, kontemplacji, spoczynku.
Słowo mintadi w języku kikongo oznacza strażników, opiekunów. Uważa się, że figury te były wykorzystywane do dekoracji oraz ochrony grobów władców, królewskich dostojników oraz ich żon i matek. Według tradycji ustnej głoszonej przez Bakongo, mintadi mogą się poruszać i pełnić rolę pośredników pomiędzy światem żywych i umarłych. Nie służyły i nie służą do celów magicznych. Większość mintadi to substytuty naczelnika wciąż żyjącego, lecz chwilowo nieobecnego oraz podobizny zmarłych władców.
Katarzyna Findlik-Gawron
