- Czcionka:
- Kontrast:
Cienka moneta, okrągła, o nieregularnym kształcie; awers - w polu otoczonym perełkowym łańcuszkiem stylizowany kroczący w lewo gryf. W otoku napis majuskułą. Rewers- w polu otoczonym perełkowym łańcuszkiem strzała z 3 małymi kółeczkami pod tulejką i skrzydełkami. W otoku napis majuskułą. Krawędzie pozaginane.
W 1999 roku podczas badań archeologicznych na szczecińskim Podzamczu odkryto skarb srebrnych monet pomorskich z XIV–XV wieku oraz ozdób stroju patrycjuszowskiego. Wśród monet znalazł się gruby fenig wybity w dzisiejszym Anklam, o czym świadczy znajdujący się na nim napis MONETA TANGLIM. Nazwa wywodziła się od połabskiego imienia Tąglim, od którego zaczęto określać ośrodek jako „gród Tąglima”. Anklam w wyniku podziału Pomorza Zachodniego weszło pod koniec XIII stulecia w skład księstwa wołogoskiego. Wzrost handlowego znaczenia miasta nastąpił po wstąpieniu do Związku Hanzeatyckiego. W 1325 roku książę Warcisław IV z dynastii Gryfitów (1291–1326) sprzedał miastu prawo bicia własnej monety. W tym czasie mennictwo miejskie było już bardzo zaawansowane, ale książęta wciąż decydowali o wizerunku stempla, który musiał zawierać znak gryfa, symbol państwa i dynastii. Anklam ściśle współpracowało z innymi ośrodkami księstwa wołogoskiego: Stralsundem (Strzałów), Greifswaldem (Gryfia) i Demminem (Dymin), podpisując w 1395 roku porozumienie w sprawie bicia grubego feniga o wartości 2 witenów. Egzemplarz z Anklam zawiera jedną z typowych dla ówczesnych monet pomorskich sentencję religijną: DEUS IN NOMINE TU (Boże w imię Twoje), wizerunek gryfa i strzałę, która w symbolice średniowiecznej oznaczała władzę, szybkość i przynależność grupową.
Małgorzata Peszko
