Widziany z góry, znad wysokiego brzegu obraz rzecznego rozlewiska objętego w górnej części obrazu łukami brzegów i zamykającego się pod górną krawędzią piaszczystą łachą. Na pierwszym planie, u dołu lewy narożnik wypełnia wysoki, piaszczysty brzeg z nikłą roślinnością. Koloryt: intensywny błękit rzeki w kilku odcieniach, piaskowy brzeg u dołu z akcentami pomarańczowymi.
Włodzimierz Nałęcz studiował w latach 1885–1893 w akademii petersburskiej u Pawła Czistiakowa i Walerija Jakobiego, specjalizując się w malarstwie pejzażowym pod kierunkiem Iwana Ajwazowskiego, Lwa Lagorio i być może Michaela Clodt von Jürgensburga. Następnie rozwijał swój warsztat w Belgii, Szwecji, Norwegii, Niemczech, Anglii i Francji. Z Paryża wyjeżdżał na liczne podróże malarskie. W latach 1899–1906 mieszkał w Żytomierzu, a w 1906 roku przeniósł się na stałe do Warszawy. Od 1909 poznawał wybrzeże Bałtyku. W 1920 roku uczestniczył w obejmowaniu przez polskie władze Pomorza. W tym samym roku zakupił posiadłość koło latarni morskiej na Rozewiu, część tzw. Lisiego Jaru, gdzie wybudował willę, nazywaną „Nałęczówką” i pracownię na nadmorskiej plaży. Spędzał tam miesiące letnie, w latach 1922–1939 urządzał kursy pejzażu morskiego. W Muzeum Narodowym w Szczecinie znajduje się obraz Dniepr wiosenny z 1918 roku, który pokazuje, że w okresie studiowania krajobrazów morskich zdarzało się również artyście ukazywać pejzaż z rzekę swojej małej ojczyzny. Widok rozlewiska rzeki zaprezentowany został z góry. Łuki brzegów zamknięte są pod górną krawędzią piaszczystym terenem. Na pierwszym planie u dołu lewy narożnik wypełnia wysoki piaszczysty brzeg z nikłą roślinnością. Na obrazie przeplata się kilka odcieni błękitu rzeki. Pejzaż został zbudowany na kontraście – koloru wody i piasku na brzegu.
Beata Małgorzata Wolska