• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
Autor nieznany

Tacka do sznurów haczykowych

  • sprzęt rybacki, niecka
Tacka do sznurów haczykowych
358
56
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • rybołówstwo > rybołówstwo tradycyjne
  • połów > połów ryb
  • narzędzia > narzędzia pomocnicze
  • kultura rybacka Pomorza Zachodniego
  • połów > połów w wodach słodkich
  • połów > połów morski

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/E/88
  • Autor/WytwórcaAutor nieznany
  • NazwaTacka do sznurów haczykowych
  • Miejsce powstaniaNowe Warpno (województwo zachodniopomorskie)
  • Czas powstania1901 - 1949
  • Technikaciosanie, struganie, wiercenie
  • Materiałmateriał organiczny > materiał pochodzenia roślinnego > drewno; drut stalowy
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 71 cm (wysokość)
      • 25.5 cm (szerokość)
  • Miejsce zebrania w terenienieznane
  • Sposób nabyciazakup
  • Odpowiedzialny działDział Etnografii Pomorza
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Płytka, drewniana niecka, wykonana techniką stolarską z jednego kawałka drewna. Naroża lekko zaokrąglone. Na jednym z końców niecki, przy krawędziach dłuższych boków, po jednym otworze, przez który przechodzi drut, służący do mocowania haczyków.

W zbiorach rybackich Działu Etnografii Pomorza Muzeum Narodowego w Szczecinie znajduje się drewniana tacka w kształcie płytkiej niecki.

Tacka pochodząca z 1. połowy XX wieku wykorzystywana była przez jednego z nowowarpieńskich rybaków do przechowywania sznurów haczykowych. Sznury Haczykowe były popularnymi na Pomorzu narzędziami do połowów na wodach śródlądowych i morskich. Jak sama nazwa wskazuje, składały się z długiego sznura oraz przymocowanych do niego krótszych sznurków zakończonych haczykami. Zależnie od gatunku ryb, które poławiano, sznury umieszczano na różnej głębokości i używano różnej wielkości haczyków.

Prezentowana tacka wyposażona jest w drut zamontowany poprzecznie na jednym z jej końców, który służył do zaczepiania haczyków.

Z użyciem podobnych tacek, przypominających wyglądem ograniczone z trzech stron niewysokimi ściankami szufle, transportowano na miejsce połowu poukładane sznury, często już z założoną przynętą. W trakcie połowu, znajdujący się w łódce rybak, stopniowo wyrzucał sznury bezpośrednio z tacki do wody.

Wśród rybaków pomorskich, przed drugą wojną światową, tacki do sznurów były w powszechnym użyciu.

Agnieszka Słowińska


magazyn