Sztuczna przynęta w kształcie rybki wycięta z cienkiej, cynowej blaszki. Lekko wypukła. W przedniej i tylnej części znajdują się okrągłe otwory, do których mocowane są: w przedniej – kółeczko na żyłkę, w tylnej – haczyk w postaci wykonanej z metalu trójramiennej kotwiczki z zadziorami.
Metalowe błyskawki, nazywane też błystkami to rodzaj sztucznej przynęty na ryby drapieżne, znane i stosowane przynajmniej od średniowiecza, o czym świadczą znaleziska archeologiczne. Swoim wyglądem przypominają niewielkie rybki. Z ich użyciem można łowić w różnych porach roku, zarówno z brzegu, jak i łodzi. Dawniej rybacy sami odlewali błyskawki z cyny lub ołowiu w przeznaczonych specjalnie do tego celu drewnianych foremkach, lub wycinali je z gotowych blach. Błyszcząca powierzchnia, metaliczny kolor, oraz ruch, w jaki były wprawiane przy podrywaniu wędki sprawiały, że błyskawki imitowały niewielkie żywe rybki, wabiąc drapieżnika. Współcześnie sklepy wędkarskie oferują szeroki asortyment błystek produkcji fabrycznej, różniących się od siebie wielkością, kolorem i kształtem. Wędkarze potocznie nazywają je blachami, chociaż wytwarza się je z różnych surowców. Znajdująca się z zbiorach rybackich Działu Etnografii Pomorza Muzeum Narodowego w Szczecinie błyskawka wykonana została w 1. połowie XX wieku. Ma formę małej wypukłej rybki, do której przymocowany jest haczyk w kształcie trójramiennej kotwiczki z zadziorami. W muzealnym inwentarzu znajduje się informacja, że używano jej do połowu szczupaków.
Agnieszka Słowińska