Płaskorzeźba wykonana w jednym kawałku drewna topolowego lekko trapezowym kształcie ( dół poszerzony). Kompozycja mocno zwarta z postaciami umieszczonymi w trzech planach. Centralna postacią tego biblijnego przedstawienia jest Noe, nad którym góruje postać Boga Ojca trzymającego w lewej dłoni gałązkę. Na tle słońca sięga po nią gołębica. Prawa, wyciągnięta ręka Pana Boga sięga chmur. Noe, ze zwrócona w lewo głową stoi nad zwierzętami opierającymi sie o brzeg burty arki. Są to m.in. słoń, lew, koń, byk. Pod arką jest wzburzone morze. Rzeźbiarz zastosował różne sposoby obróbki drewna: powierzchnie gładkie ( słońce, tors Noego), drobno żłobkowane ( zarost mężczyzn, futro zwierząt), szerokie cięcia dłutem ( chmury, fale). Dzięki takim działaniom uzyskał wrażenie ruchu i uczynił kompozycję pełną ekspresji. Drewno gładzone, następnie bejcowane i woskowane. Na odwrocie sygnatura rytowana" T. KOWALSKI".
Pochodzący z centralnej Polski Tadeusz Kowalski (1939–2011) w 1958 roku osiedlił się w Szczecinie. W 1986 roku przeszedł na rentę i od tego czasu zaczął rzeźbić. W 1994 rozpoczął pracę nad cyklem „Biblia dłutem czytana”, na którą ostatecznie złożyło się ponad 130 prac.
„Arka Noego” to ujmująco przedstawiona przez Kowalskiego jedna z najbardziej znanych historii biblijnych. Na płaskorzeźbie widzimy fragment Arki, na której znajdują się zwierzęta. Szybko zauważamy słonia, konia, lwa, ale zwierząt jest więcej. Dostrzegamy też opiekującego się nimi Noego i czuwającego nad Arką Stwórcę. Jak wszystkie prace Tadeusza Kowalskiego kompozycja jest dopracowana w każdym szczególe: w warstwie narracyjnej dzieła, jak i technice wykonania. Różne faktury zastosowane na powierzchni drewna działają na zmysły: gładka powierzchnia słońca to spokój, gęste żłobkowanie symbolizuje żywiołowość i dobrą kondycję pasażerów Arki, natomiast szerokie cięcia to ruch fal i chmur.
Wizualny efekt całości potęguje zastosowanie paru tonacji bejc uwypuklających wrażenie trójwymiarowości.
Iwona Karwowska