Naczynie zasobowe

• Sposób nabyciadar
• Odpowiedzialny działDział Etnografii Pomorza
• WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Bezuche naczynie wykonane z gliny techniką toczenia na kole. Średnica wylewu większa od średnicy dna. Największe rozszerzenie brzuśca powyżej połowy wysokości naczynia. Kołnierz wyraźnie zaznaczony, wygięty. Zewnętrzna powierzchnia naczynia oraz kołnierz pokryte brązowoceglastą polewą oraz szkliwem. Brzusiec ozdobiony pionowym ornamentem geometrycznym – powtarzający się motyw grup trzech pasków oddzielonych zygzakowatymi liniami.

Naczynia zasobowe służące do przechowywania artykułów żywnościowych, głównie sypkich, znane są ludzkości od bardzo dawna. Mają różne formy i bardzo duże rozmiary. Bywają wyposażone w jedno, bądź dwa ucha lub są ich pozbawione. W zbiorach Działu Etnografii Pomorza Muzeum Narodowego w Szczecinie znajduje się bezuche naczynie zasobowe, datowane na 1. połowę XX wieku. Ma dzieżkowaty kształt, tzn. największe rozszerzenie brzuśca znajduje się powyżej połowy jego wysokości. W Polsce niektóre z naczyń o takim kształcie nazywano garnkami bądź garczkami. Prezentowane naczynie zasobowe wykonane zostało z gliny techniką garncarską przez toczenie na kole, w całości zewnątrz i wewnątrz na kołnierzu pokryte brązowoceglastą polewą oraz szkliwem. Jest ozdobione prostym wzorem o motywie geometrycznym, na który składają się grupy trzech pionowych pasków oddzielone od siebie zygzakowatymi liniami. Naczynie było przedmiotem codziennego użytku w gospodarstwie domowym. Według informacji zawartej w księdze inwentarzowej przechowywano w nim mleko.

Agnieszka Slowińska