- Czcionka:
- Kontrast:
Haczyk wykonany z wąskiej taśmy ze stopu miedzi. Posiada tordowany trzonek, górną partię zawiniętą w uszko z końcówką fantazyjnie wywiniętą na zewnątrz oraz grot bez zadziora.
Haczyki ze stopu miedzi, średniowieczne, znalezione podczas badań wykopaliskowych w Kamieniu Pomorskim.
Komplet pięciu bardzo podobnych do siebie haczyków wykonano z taśmy ze stopu miedzi, surowca, który nie poddawał się łatwo korozji i był atrakcyjny wizualnie. W budowie haczyków wyróżnia się trzy elementy: uszko, trzon i grot. Taśma w środkowej, trzonkowej części haczyków kamieńskich jest częściowo skręcona wokół własnej osi – tordowana. Celem tego zabiegu było wzmocnienie trzonków i podniesienie ich walorów estetycznych. Górne części taśm są zawinięte w uszka z końcówkami fantazyjnie wywiniętymi na zewnątrz, natomiast po przeciwnej stronie znajdują się groty bez zadziorów. Pierwotnie haczyki te zostały określone jako przybory wędkarskie. Nie można jednakże wykluczyć ich związku z odzieżą, a konkretnie zapinaniem okryć wierzchnich z grubych tkanin. W komplecie z metalowym lub tekstylnym oczkiem mogły tworzyć rodzaj efektownego zapięcia.
Wymiary haczyków: długość maksymalna 4,6–4,9 cm, szerokość łuku kolankowego 0,93–1,1 cm, długość grotu 0,87–0,97 cm, wymiary taśmy: szerokość 0,24–0,32 cm, grubość 0,03–0,05 cm.
Sławomir Słowiński