- Czcionka:
- Kontrast:
Zapinka z brązu posiada profilowany guzek na końcu kabłąka oraz grzebyk nad sprężynką. Należy do wariantu 110 wg typologii O. Almgrena.
Zapinki są jedną z najbardziej zróżnicowanych wewnętrznie grup ozdób z okresu wpływów rzymskich (I–IV wiek). Ze względu na różnice w konstrukcji i zdobnictwie podzielono je szereg odrębnych wariantów, występujących w określonych przedziałach czasowych. Są zatem elementami decydującymi o datowaniu kontekstów odkrycia, np. grobów. Zapinki prezentowanego typu były użytkowane zasadniczo w II stuleciu. W tym czasie wschodnia część Pomorza Zachodniego była zasiedlona przez germańską ludność kultury wielbarskiej. Jest to jedna z dwóch głównych kultur archeologicznych z okresu wpływów rzymskich na ziemiach polskich, obok kultury przeworskiej zajmującej tereny na południe od niej. Czy jednak ludność zamieszkująca okolice Żelechowa łączyć należy z kulturą wielbarską? Zasięg jej osadnictwa w I–III wieku systematycznie przesuwał się ku Odrze, a tereny dzisiejszych powiatów gryfińskiego i pyrzyckiego zasiedlały mniejsze grupy ludzkie, z własnymi praktykami pogrzebowymi, odmiennymi niż kultywowane w kulturze wielbarskiej. Różnica polegała na umieszczeniu broni w grobach zmarłych wojowników .
Bartłomiej Rogalski
