- Czcionka:
- Kontrast:
Srebrna zapinka (kabłąk) pozłacana o długiej rombowatej nóżce. Zapinka ma krótką pochewkę i wysoko wysklepiony kabłąk z podłużnym elipsowatym wgięciu. Kabłąk jest zdobiony na końcach poprzecznie grupami 3 i 4 odcinków perełkowatego drucika połączonymi poziomo analogicznymi łukowatymi fragmentami takich drucików. Płytka nóżki jest ornamentowana przykrawędnym perełkowaniem, a jej wnętrze wypełnia ornament stempelkowy w formie koncentrycznych kół i półkoli.
Kabłąk srebrnej zapinki znaleziony w miejscowości Trzebiatów, odkryty w 1916 roku, pochodzi zapewne z większego skarbu złożonego z przynajmniej czterech pozłacanych srebrnych fibul, które pierwotnie znajdowały się w Muzeum w Trzebiatowie. Ozdobne zapinki zwane też fibulami służyły do spinania szat wierzchnich. Prezentowany fragment zapinki jest pozłacany, zdobiony perełkowatym drucikiem. Płytka nóżki jest ornamentowana przykrawędnym perełkowaniem, a jej wnętrze wypełnia ornament stempelkowy w postaci koncentrycznych kół i półkoli. Typologicznie nawiązuje do zapinek typu Wiesbaden, które stały się powszechne w Barbaricum (obszar poza granicami Cesarstwa Rzymskiego) w V wieku, na obszarze między Renem i Łabą na zachodzie oraz Skandynawią i Odrą na północnym wschodzie. Zdobienie zapinki ornamentem nawiązującym do stylu Sösdala (stempelkowego) pozwala zaliczyć ją do wschodniej odmiany wspomnianego typu. Fibulę należy łączyć z ludnością grupy dębczyńskiej i datować na 1. połowę V wieku. Podobne znaleziska z obszaru nadbałtyckiego interpretowane są jako depozyty kultowe (ofiary składane bóstwom).
Monika Witek
