- Czcionka:
- Kontrast:
Srebrna, pozłacana fibula z rombowato ukształtowaną długą nóżką, krótką pochewką i wysoko wysklepionym kabłąkiem. Zapinka ma główkę w postaci półkolistej tarczki nad sprężynką zaopatrzoną w 5 guzów wykonanych ze złotej taśmy. Są one symetrycznie rozmieszczone wzdłuż brzegu i posiadają nasadki na szczycie. Fibula jest bogato zdobiona na tarczce i nóżce w postaci wycinanej ornamentyki spiralnej w stylu Sjörup. Tarczka i nóżka zostały ponadto oplecione srebrnym drutem perełkowatym. Podobnie zdobiony jest kabłąk fibuli. Odpowiada 2 serii VI grupy wg Oscara Almgrena
Srebrna, pozłacana fibula z miejscowości Świelino pochodzi ze skarbu znalezionego pod głazem w 1904 roku, w trakcie budowy linii kolei wąskotorowej z Bobolic do Świelina. Depozyt, prawdopodobnie o charakterze kultowym, pierwotnie składał się z czterech fibul. Przez jakiś czas zapinki znajdowały się w prywatnej kolekcji, a następnie przekazano je do muzeum w Szczecinie. Tam poddane zostały konserwacji i częściowej rekonstrukcji. Pod koniec drugiej wojny światowej zapinki ze Świelina ewakuowano poza Szczecin wraz z najcenniejszą częścią zbiorów. Ostatecznie znalazły się w Stralsundzie, przy czym dwie z nich zaginęły. Dwa okazy bliźniacze powróciły do muzeum w Szczecinie w 2009 roku Trzecią zapinkę z depozytu, niestety znacznie uszkodzoną, odnaleziono w 2016 roku w Mołtowie, gdzie w miejscowym majątku tymczasowo przechowywano część zbiorów ewakuowanych pod koniec wojny ze Szczecina. Uwagę zwraca okazały rozmiar prezentowanej zapinki, staranne wykonanie oraz bogate zdobienia (złote guzy, wycinana ornamentyka spiralna w stylu Sjörup oraz srebrny drut perełkowy). Tego typu paradne fibule spotykane są spotykane zwłaszcza nad Renem, środkowym Dunajem i górną Łabą, natomiast wyjątkowo rzadko na Pomorzu Zachodnim i w Skandynawii. Należy je datować na schyłek V wieku. Ornamentyka ma analogie na obszarach nadreńskich i w Skandynawii, a podobna kompozycja zdobień występuje na okazach znanych z Olandii i Czech.
Monika Witek
