- Czcionka:
- Kontrast:
Sztabkowata płytka ze złota w formie symetrycznego klina przechodzącego u szczytu w imitację owalnej w przekroju nasady lub ucha. Płytka na stronie wierzchniej jest zdobiona wzdłuż krawędzi pasmem pseudoperełkowania w układzie trójkąta, równoległą do niego linią koncentrycznych kółek, a następnie powtórzonym trójkątnym pasmem pseudoperełkowania. Środek ornamentu wypełniają koncentryczne kółka zmniejszające się ku szczytowi trójkąta. Druga strona jest niezdobiona.
Na zewnętrznej, zdobionej stronie znajdują się dwa wyszczerbienia. Pierwsze na lewym narożniku podstawy płytki, drugie na przeciwległej krawędzi, 8 mm ponad narożnikiem. Wyszczerbienia te odróżniają płytkę od drugiego, identycznego egzemplarza.
Płytka ze złota ma formę symetrycznego klina, który przechodzi na węższym zakończeniu w imitację owalnej w przekroju nasady lub ucha. Jest zdobiona tylko na zewnętrznej stronie ornamentem pseudoperełkowym i motywem koncentrycznych kółek. W zbiorach Działu Archeologii Muzeum Narodowego w Szczecinie znajdują się dwie takie niemal identyczne złote płytki ze Skalina, znalezione razem. Szczegóły odkrycia złotych płytek nie są znane podobnie jak oraz kontekst, w jakim wystąpiły. Na podstawie skąpych danych archiwalnych wiadomo jedynie, że oba te przedmioty znaleziono przypadkowo w latach trzydziestych XX wieku, na terenie żwirowni pod Skalinem. Złote płytki mogą pochodzić ze zniszczonego grobu. Ich funkcja pozostaje zagadką. Możliwe, że są fragmentami naszyjnika lub bransolety. Należy je łączyć z ludnością grupy dębczyńskiej i datować na V wiek. Grupę dębczyńską nazwano od miejscowości Dębczyno pod Białogardem, gdzie jeszcze przed drugą wojną światową odkryto dwa cmentarzyska tej ludności. Później dokonywano kolejnych odkryć osad i nekropolii w dolinie Parsęty. Grupa dębczyńska funkcjonowała na Pomorzu Zachodnim w późnym okresie wpływów rzymskich i okresie wędrówek ludów, czyli od końca II do VI wieku. Przypuszcza się, że jest to ta część ludności kultury wielbarskiej, która nie wzięła udziału w migracji z Pomorza na południowy wschód.
Bartłomiej Rogalski
