Srebrna zapinka nawiązująca do wariantu 207 wg typologii O. Almgrena.
Fibule, będące ozdobą i praktycznym elementem stroju dzielą się na wiele wariantów w zależności od konstrukcji. Różnice dotyczą poszczególnych elementów konstrukcyjnych zapinki – kabłąka, sprężynki czy pochewki. W przypadku prezentowanej fibuli kabłąk przechodzi bezpośrednio w stopkę – zakończenie zapinki, która jest zaczepem dla szpilki. Ta cecha konstrukcyjna pozwalająca datować fibulę na III wiek. Znaleziono ją wraz z drugą, niemal identyczną srebrną fibulą i innymi ozdobami w wyposażeniu częściowo zniszczonego grobu szkieletowego, odkrytego i przebadanego w 1992 roku. Zdobienie przedmiotów metalowych odpowiada stylistyce kultury wielbarskiej, zajmującej w tym czasie większą część Pomorza. Jej wyróżnikiem jest m.in. brak w grobach przedmiotów żelaznych i broni. Okolice Pyrzyc zamieszkiwały jednakże w tym czasie mniejsze społeczności tworzące tzw. skupisko pyrzyckie, wyróżniające się odmienną obrzędowością i preferujące w większym stopniu formy ozdób typowe dla obszarów nadłabskich. Grób z Przelewic odkryto w terenie zabudowanym. Nie sposób ustalić, czy był częścią zniszczonego cmentarzyska i z jakim ugrupowaniem należy go łączyć.
Bartłomiej Rogalski