• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
Autor nieznany - kultura wielbarska

Zapinka

  • zapinka
Zapinka
409
70
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • wczesny okres wpływów rzymskich
  • kultura wielbarska
  • barok wielbarski
  • zapinka
  • wyposażenie

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/A/19663/4
  • Autor/WytwórcaAutor nieznany - kultura wielbarska
  • NazwaZapinka
  • Miejsce powstaniaGronowo (województwo zachodniopomorskie)
  • Czas powstaniawczesny okres wpływów rzymskich
  • Technikaodlewanie
  • Materiałsrebro
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 1.9 cm (wysokość)
      • 2 cm (szerokość)
  • Sygnatury / Napisy / Znaki
    • 1. Napis:
    • wykonany tuszem:
    • A19662
    • ; nieznany
  • Kolekcjaokres przedrzymski, rzymski i wędrówek ludów
  • Miejsce zebrania w terenieGronowo (województwo zachodniopomorskie)
  • Sposób nabyciabadania wykopaliskowe
  • Odpowiedzialny działDział Archeologii
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Zapinka srebrna z wysoką pochewkę, zdobiona drutem perełkowym. Należy do wariantu 213 wg typologii O. Almgrena.

Srebrna zapinka z tzw. wysoką pochewką jest pięknie zdobiona drutem perełkowym. Bogate i wyrafinowane zdobienie jest typowe dla ludności germańskiej reprezentującej  kulturę wielbarską, począwszy od 2. połowy II wieku. W tym okresie intensywnie rozwijały się wyrafinowane techniki zdobnicze, takie jak granulacja, filigran i aplikacje z metali szlachetnych. Styl ten w literaturze archeologicznej jest nazywany „barokiem wielbarskim”. Srebrna zapinka pochodzi z jednego z najważniejszych stanowisk archeologicznych okresu wpływów rzymskich na Pomorzu, z I–IV wieku – z cmentarzyska w Gronowie. Znaleziono ją w wyposażeniu grobu szkieletowego pod kurhanem wraz z igłą z brązu oraz trzema naczyniami glinianymi – dzbanem, misą i pucharkiem. W grobach kultury wielbarskiej, zarówno ciałopalnych jak i szkieletowych, nigdy nie składano przedmiotów z żelaza i elementów uzbrojenia. Cmentarzysko w Gronowie znane jest przynajmniej od 1881 roku. Pierwsze, amatorskie badania wykopaliskowe przeprowadził w latach 1881, 1887 i 1890 pastor Plato ze Złocieńca, którego uwagę zwróciły widoczne w lesie kurhany. Kolejnych odkryć dokonano w latach 1926, 1939/40 oraz 1940–41.  Między 1973¬ a 1977 rokiem wykopaliska archeologiczne na cmentarzysku w Gronowie podjął Ryszard Wołągiewicz z Muzeum Narodowego w Szczecinie, który odkrył 56 pochówków ciałopalnych i szkieletowych, w tym 49 pod kurhanami. Te ostatnie, z bogatym wyposażeniem, m.in. w importowane przedmioty rzymskie, uznaje się za groby ówczesnej arystokracji plemiennej.

Bartłomiej Rogalski

wystawa

Muzeum Narodowe w Szczecinie – Muzeum Tradycji Regionalnych, ul. Staromłyńska 27, Szczecin