Rzymskie cedzidło z brązu z uchwytem zaopatrzonym w woluty. Jest to egzemplarz nawiązujący formą do cedzideł typu 159 według typologii rzymskich naczyń z brązu H.J. Eggersa.
Cedzidła i rondelki z uchwytami wolutowymi pojawiają się na północy Europy w 1. połowie I wieku i zaliczane są do wczesnych importów rzymskich na obszarze Barbaricum. Miejsce i okoliczności znalezienia cedzidła nie są znane. Nie wiadomo też, w jakich okolicznościach trafiło do zbiorów muzeum szczecińskiego. Cedzidła z wolutami na Pomorzu Zachodnim należą do najwcześniejszych importów rzymskich, określanych w archeologii jako tzw. „fala czeska”. Nazwa ta wiąże się z powstaniem na obszarze Kotliny Czeskiej, na początku I wieku, państwa germańskich Markomanów pod wodzą Maroboda. Państwo to było stale zagrożone militarną interwencją Rzymu, dlatego utrzymywało poprawne stosunki z północą, tj. z mieszkańcami dorzecza Odry i Wisły, Skandynawii, a także terenów nadłabskich. Markomanowe dostarczali, często w formie darów, bardzo cenione wówczas wyroby warsztatów rzymskich, przede wszystkim naczynia z brązu i szkła, rzadziej fibule i inne ozdoby stroju, np. sprzączki do pasa. Przedmioty te znane są przede wszystkim z bogatych grobów arystokracji plemiennej, która zaczęła formować się wraz z początkiem okresu wpływów rzymskich.
Bartłomiej Rogalski