- Czcionka:
- Kontrast:
Waza gliniana barwy ciemnobrunatnej, wygładzana na powierzchni z przewężonym uchem, które przechodzi w dookolne listwy plastyczne. Naczynie jest zdobione na brzuścu pionowymi liniami głęboko rytymi. Należy do grupy IV wg typologii R. Wołągiewicza.
Prezentowane naczynie pochodzi grobu popielnicowego, który odkryto przypadkowo w 1971 roku w pobliżu dworca w Łobzie. Jest to waza kultury wielbarskiej o wygładzanej powierzchni i przewężonych uchach, zdobiona na brzuścu plastyczną listwą oraz pionowymi, gęsto rytymi liniami. Wszystkie te cechy są typowe dla garncarstwa kultury wielbarskiej, która w okresie między I a połową V wieku zajmowała obszar Pomorza. Wyróżnia ją birytualizm obrządku pogrzebowego – zmarłych chowano zarówno skremowanych jak i niespalonych. W wyposażeniu grobowym występują, oprócz ceramiki, wyłącznie przedmioty z metali kolorowych, nie ma żadnych przedmiotów żelaznych, w tym elementów uzbrojenia. Pochówek wielbarski odkryty w Łobzie zawierał aż pięć zapinek z brązu, służących pierwotnie do spinania odzieży, sprzączkę i okucia końcówek pasa, klucz z brązu wraz z okuciami drewnianej szkatułki, a także kościany grzebień i szczątkowo zachowaną kolię szklanych paciorków ze specjalną srebrną klamerką do jej zapinania. Wszystkie te przedmioty wskazują, że w Łobzie odkryto grób kobiety należącej do bogatszej warstwy ówczesnego społeczeństwa.
Bartłomiej Rogalski
