- Czcionka:
- Kontrast:
Naczynie gliniane (waza) o przysadzistych proporcjach, barwy jasnobrunatnej. Brzusiec wazy jest wydęty i zaokrąglony, w całości zdobiony dookolnie nieregularnymi skośnymi płytkimi bruzdami. Szyjka wazy jest lejowata, przechodzi w wychylony na zewnątrz wylew. Brzeg jest górą ścięty. Powierzchnia naczynia jest wygładzana. Naczynie jest częściowo zrekonstruowane. Typologicznie odpowiada ono typowi AII ceramiki grupy dębczyńskiej wg H. Machajewskiego.
Waza o przysadzistych proporcjach i brzuścu zdobionym dookolnie nieregularnymi skośnymi płytkimi bruzdami reprezentuje jedną z form naczyń glinianych charakterystycznych dla ludności grupy dębczyńskiej, która zasiedlała Pomorze Zachodnie od III do początku VI wieku, w okresie wędrówek ludów. Oprócz różnego rodzaju waz ludność ta użytkowała smuklejsze od nich garnki i misy wzorowane na wyrobach z terenów nadłabskich. Co ciekawe, część glinianych naczyń ma analogie w Czechach i na środkowych Morawach. Prezentowana waza została znaleziona w wypełnisku pieca gospodarczego odsłoniętego na osadzie w Lubieszewie, pow. gryficki. Z konstrukcji pieca zachowała się jedna komora wyłożona ściśle dopasowanymi kamieniami oraz ślady po drewnianych słupach podtrzymujących zadaszenie. Badania archeologiczne na osadzie w Lubieszewie prowadził w latach 1963–1967 pracownik Muzeum Narodowego w Szczecinie, Ryszard Wołągiewicz. Ze względu na skalę badań i liczbę pozyskanych źródeł archeologicznych jest ona jednym z najważniejszych stanowisk dla studiów nad okresem wędrówek ludów na Pomorzu Zachodnim. Obok licznych obiektów gospodarczych, takich jak piece, paleniska i bruki kamienne, odsłonięto tu ślady domostw wzniesionych w konstrukcji słupowej. Ściany takich budynków, plecione z gałęzi lub układane z dranic i okrywane gliną, opierały się na słupach wbitych pionowo w ziemię.
Bartłomiej Rogalski
