Rdzeń wiórowy dwupiętowy, o odłupni wspólnej dla obu pięt (tzw. pryzmatyczny). Wykonany z krzemienia bardzo dobrej jakości. Jest to rdzeń o pełnej zaprawie, pozbawiony powierzchni korowych. Zabytek pokryty jest jasną patyną.
Rdzeń pryzmatyczny z Kocierzy, pow. gryficki pochodzi ze stanowiska wchodzącego w skład kompleksu pracowni związanych z wydobywaniem oraz obróbką krzemienia wysokiej jakości. Jest to jedyna na Pomorzu Zachodnim schyłkowopaleolityczna pracownia badana wykopaliskowo. Nazwa „rdzeń pryzmatyczny” pochodzi od charakterystycznego kształtu rdzeni tego rodzaju, przypominającego cylindryczny pryzmat o skośnych podstawach. Został wykonany z lokalnego krzemienia kredowego bardzo wysokiej jakości, który występuje w utworach morenowych w okolicy Kocierzy. Charakteryzuje go pełna zaprawa, co oznacza, że przed przystąpieniem do eksploatacji – uzyskiwania półsurowca – wszystkie powierzchnie bryły krzemienia zostały odpowiednio ukształtowane poprzez usunięcie zewnętrznej powierzchni naturalnej zwanej korą. Podłużne, proste i regularne wióry, półsurowiec do produkcji narzędzi, odbijano miękkim tłukiem, np. porożem. Zachowane ślady pozwalają przypuszczać, że rdzeń z Kocierzy był eksploatowany przez bardzo doświadczonego wytwórcę. Wszystkie czynności związane z przygotowaniem bryły, odbijaniem wiórów, odświeżaniem powierzchni i naprawami były przeprowadzone bardzo precyzyjnie, z dużą dbałością o detale. Kształt rdzenia i sposób jego eksploatacji są typowe dla ludności schyłkowopaleolitycznych kultur ahrensburskiej i świderskiej, które pomimo znacznego oddalenia pozostawały w kontakcie umożliwiającym różnym grupom łowców-zbieraczy na wymianę surowców i doświadczeń.
Michał Adamczyk