Niezdobiony, długi nóż z brązu, o brunatnej barwie i porowatej powierzchni, złamany jest na dwie części. Jego ostrze ma wyraźnie odznaczający się tylec oraz tulejkowatą rękojeść.
Ten imponującej długości nóż, zaopatrzony w smukłe ostrze oraz tulejkowaty uchwyt, został odlany z brązu. Jest jednym z dwóch egzemplarzy tego typu znanych z terenu Polski, drugi pochodzi z miejscowości Kościernica Sławieńska na Pomorzu. Okaz z Witkowa jest wyrobem typowym dla alpejskiej strefy osad palowych, zasiedlonej przez społeczności reprezentujące południowo-zachodnie ugrupowania kultury pól popielnicowych. Tego typu noże rozpowszechnione były między Renem a Łabą oraz w południowo-wschodniej Francji i w Szwajcarii (strefa alpejska). Prezentowany zabytek jest częścią skarbu przedmiotów z brązu, datowanego na V okres epoki brązu (lata ok. 900–750 BC). Odkryto go pod koniec XIX wieku wraz z siekierkami, bronią, ozdobami ciała i stroju, elementami uprzęży końskiej oraz przedmiotami związanymi z metalurgią i odlewnictwem. Depozyt znajdował się w pokaźnym naczyniu glinianym obok wielkiego kamienia, na głębokości zaledwie 15 cm poniżej powierzchni zatorfionej łąki, należącej do Augusta Schiewera.
Dorota Kozłowska