• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
kultura protoetruska

Bransoletka z paciorków szklanych, zbiór paciorków

  • ozdoba ciała, paciorek
Bransoletka z paciorków szklanych, zbiór paciorków
610
79
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • bransolety
  • szklarstwo
  • importy
  • skarby
  • naczynia gliniane
  • nordyjski krąg kulturowy
  • Pommersches Landesmuseum in Stettin (1927-1945) - kolekcja

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/A/22117/5/a-ac
  • Autor/Wytwórcakultura protoetruska
  • NazwaBransoletka z paciorków szklanych, zbiór paciorków
  • Miejsce powstaniaWłochy (Europa)
  • Czas powstaniaokoło -1000 - -900
  • Technikaobtaczanie, nawijanie
  • Materiałmateriał przetworzony > szkło
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 8 cm (wysokość)
      • 1 cm (szerokość)
      • 2 g (masa)
  • Kolekcjaepoka brązu i wczesna epoka żelaza
  • Miejsce zebrania w terenieRzędziny (województwo zachodniopomorskie)
  • Sposób nabyciaprzekaz
  • Odpowiedzialny działDział Archeologii
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Bransoletka stanowi zbiór małych ciemnoszafirowych paciorków szklanych: 28 małych oraz jednego większego. Małe paciorki są niezdobione i mają formę kulistą z otworem do nawlekania w centrum. Większy, w przybliżeniu czworokątny w przekroju, posiada charakterystyczne wypustki-guzki. Przy nasadach wypustek widoczne są jaśniejsze, bladoniebieskie obwódki. Koraliki w chwili odkrycia nie były na nic nawleczone, ich rola nie może być zatem przesądzona.

„Bransoletka” z Rzędzin to zbiór 28 małych ciemnoszafirowych, niezdobionych paciorków szklanych oraz jednego większego, w przybliżeniu czworokątnego, z charakterystycznymi wypustkami-guzkami. Faktyczna rola tych koralików, które w chwili odkrycia nie były na nic nawleczone, jest niestety trudna do określenia. Być może łączyły się w bransoletkę, a być może były elementami innych ozdób. Paciorki wchodzą w skład dużego skarbu, w którym znajdowały się ozdoby i narzędzia z brązu, umieszczone pierwotnie w glinianym naczyniu. Depozyt ten znaleziono przypadkowo w 1884 roku podczas rozrzucania kopców ziemniaków. W 1944 roku większość skarbu została wywieziona na zachód Niemiec i ukryta przed zniszczeniem wojennym i grabieżą. Ponowne scalenie skarbu nastąpiło dopiero w 2009 roku, w efekcie polsko-niemieckiej wymiany dawnych zbiorów archeologicznych. Depozyt z Rzędzin jest jednym z ciekawszych znalezisk archeologicznych. Reprezentuje nieliczną grupę skarbów pomorskich z IV okresu epoki brązu (lata ok. 1100–900 BC), które w swoim składzie nie mają ozdób brązowych typu „łużyckiego” ale wyroby charakterystyczne dla nordyjskiego kręgu kulturowego, który obejmował rozległe tereny południowej Skandynawii oraz północnych Niemiec. Drobne paciorki szklane należą do rzadkich znalezisk, natomiast duży koralik z guzkami jest okazem unikatowym w Polsce. Analogiczne do niego egzemplarze znane są ze Szwajcarii, Niemiec, Czech, Grecji i Chorwacji. Przypuszcza się, że paciorki z Rzędzin zostały wykonane w odległej Italii.

Dorota Kozłowska

wystawa

Muzeum Narodowe w Szczecinie – Muzeum Tradycji Regionalnych, ul. Staromłyńska 27, Szczecin