- Czcionka:
- Kontrast:
Niezdobiony trzewik pochwy miecza o formie niewielkiego, silnie spłaszczonego lejka, którego powierzchnia jest nierówna i porowata, a krawędź jego nasady uszkodzona.
Ten niewielki przedmiot o lejkowatym kształcie to okucie dolnej części pochwy miecza, tzw. trzewik. Trzewiki brązowe oraz inne detale pochew, wykonywane najpewniej także z surowców organicznych, należą do bardzo rzadkich znalezisk na obszarze Polski. Prezentowany zabytek stanowi element dość dużego skarbu zawierającego całe i pokawałkowane wytwory. Znajdowała się w nim broń i jej części, przetyczka z uprzęży końskiej, przedmioty związane z metalurgią, narzędzia żniwne, ozdoby ramion i ubioru oraz szczypczyki, małe kółka i fragment brązowego naczynia. Depozyt, datowany na V okres epoki brązu (ok. 900–750 BC), został odkryty w 1833 roku na cmentarzysku popielnicowym kultury łużyckiej lub w jego pobliżu. Przedmioty z brązu znajdowały się w naczyniu glinianym ukrytym obok głazu narzutowego. Zabytki zabezpieczył i przekazał następnie do zbiorów szczecińskiego Towarzystwa Historii Pomorza i Starożytności kupiec Dohrn z Klęskowa. Występujące w skarbie liczne pokawałkowane przedmioty odzwierciedlają zjawisko dość powszechnego gromadzenia surowca brązowego pod koniec epoki brązu. Miał on w tym czasie najczęściej postać sztabek lub placków, ale także złomu, na który składały się uszkodzone lub źle odlane wytwory. W 1944 roku trzewik, miecz oraz kilka innych części skarbu ewakuowano w głąb Niemiec, w celu ich zabezpieczenia przed zniszczeniami wojennymi. Do zbiorów Muzeum Narodowego w Szczecinie przekazano je dopiero w 2009 roku w efekcie realizacji polsko-niemieckiej wymiany dawnych znalezisk archeologicznych.
Dorota Kozłowska
