- Czcionka:
- Kontrast:
Brązowa bransoleta ze zdobieniem w formie gładkich i nacinanych żeberek oraz ryty motyw zygzaków. Na środku znajduje się wypukłość kształtem przypinająca nerkę.
Bransoleta jest częścią dużego skarbu ozdób z brązu, który odkryto w Gniewinie w 1885 roku. Na pierwszą część zabytków natrafiano wiosną podczas orki, na drugą tego samego roku latem. Są to m.in. nagolenniki, bransolety oraz naszyjnik, łącznie najprawdopodobniej ok. 20 przedmiotów, które trafiły do kolekcji różnych muzeów.
Bransoleta została w całości odlana wokół glinianego rdzenia, który następnie usunięto przez szczelinę widoczną na całym obwodzie bransolety. Pośrodku znajduje się wypukłość kształtem przypinająca nerkę, która stanowi podstawę wyróżnia tego typu ozdób. Cały depozyt można datować na młodszą fazę wczesnego okresu epoki żelaza (tzw. okres halsztacki D, 600/550–450/400 p.n.e.) i łączyć z ludnością kultury pomorskiej. Z tego okresu pochodzi znacznie więcej depozytów odkrytych na Pomorzu Zachodnim w stosunku do okresu poprzedniego. Zmienił się także ich skład – zmniejszyła się liczba narzędzi, prawie całkowicie zanikły elementy uzbrojenia, zaczęły się pojawiać pierwsze przedmioty z żelaza, natomiast biżuterię z brązu reprezentują głównie ozdoby obręczowe.
Monika Witek
