- Czcionka:
- Kontrast:
Długi, smukły grot o któtkiej tulejce, wzmocniony żeberkiem. Tulejka zdobiona jest przy wylocie trzema pasmami zygzakowymi, poprzedzielanymi pasmami dookolnych linii, całość wieńczą trójkąty. Zabytek pokrywa zielona patyna.
Ten wyjątkowy zbrojnik odlany z brązu stanowi zakończenie broni drzewcowej przeznaczonej do miotania bądź kłucia. Jest to długi, wąski okaz wzmocniony żeberkiem, bogato ornamentowany przy wylocie krótkiej tulejki. Niewykluczone, że należał do uzbrojenia paradnego. Grot wraz siekierką oraz ozdobnym wisiorkiem tarczowatym stanowił element wyposażenia grobu z pochówkiem szkieletowym. Jego ślady odkrył na swoim polu rolnik Laak 10 marca 1937 roku, prawdopodobnie w trakcie orki. W piasku, na głębokości ok. 50 cm od powierzchni, znalazł słabo zachowane, niespalone kości ludzkie i ułożone przy nich trzy przedmioty brązu. Wszystkie, za sprawą nauczyciela Hüpfela z miejscowości Laski trafiły do Pomorskiego Muzeum Krajowego w Szczecinie (Pommersches Landesmuseum in Stettin), gdzie znajdowały się do momentu ewakuacji w 1944 roku, zarządzonej przez dyrektora muzeum Otto Kunkela z uwagi na alianckie naloty na miasto. Wraz z innymi cennymi eksponatami wywieziono je w głąb Niemiec. Do Szczecina wróciły w 2009 roku w wyniku polsko-niemieckiej wymiany dawnych zabytków archeologicznych. Przedmioty brązowe z Kukułowa były eksponowane na zorganizowanej wówczas wystawie okolicznościowej. Zespół z Kukułowa, datowany na II okres epoki brązu (lata ok. 1500–1300 BC), należy do bardzo rzadko spotykanych znalezisk grobowych z Pomorza związanych z osadnictwem kręgu kultur mogiłowych. Warto podkreślić, że występujący w jego składzie typ grotu, jest jednym z zaledwie trzech znanych z terenu Polski. Jest to forma pochodzenia nordyjskiego, a jej większe skupiska odnotowane zostały w południowej Szwecji i Danii.
Dorota Kozłowska
