Niska, płaska filiżanka z białej porcelany - czarka mocno rozszerzająca się na zewnątrz, bez wybrzuszeń, uszko o formie zbliżonym do trójkąta. Stopka niska, zwężająca się na styku z czarką. Na stopce, wzdłuż grzbietu uszka, wzdłuż krawędzi wylewu oraz w górnej części wnętrza czarki czerwony (cynobrowy) pasek. Na ściance zewnętrznej czarki na całej wysokości barwny widok Wałów Chrobrego z podpisem u góry w 2 liniach minuskułą w kolorze czarnym: Stettin Hakenterrasse. Ilustracja prezentuje gmach urzędu rejencji i muzeum, jeden z pawilonów oraz schematyczny układ tarasów schodzących do Odry. Błękitne niebo rozświetlone żółto-czerwonymi chmurami pod napisem pomiędzy budynkami. W obrębie półkolistego zamknięcia dolnego ilustracji niebieskim kolorem zaznaczono Odrę, a po lewej stronie przy nabrzeżu fragment biało-czerwonego statku.
Prezentowana filiżanka jest porcelanowym suwenirem przeznaczonym dla podróżnych odwiedzających jedno z miejsc obowiązkowych podczas wizyty w przedwojennym Szczecinie, a mianowicie reprezentacyjny kompleks Hakenterrasse (obecnie Wały Chrobrego), zaprojektowany i wniesiony według koncepcji Wilhelma Meyera-Schwartau w latach 1902–1921. Filiżanka została wyprodukowana w niemieckiej wytwórni „Heinrich Selb Bavaria”, której początki sięgają 1896 roku, gdy bawarski malarz porcelany Franz Heinrich zbudował w domu swoich rodziców w Selb piec muflowy. Początkowo zatrudniał tylko jedną pracownicę, ale już w 1901 roku był jednym z najważniejszych producentów porcelany w Niemczech. Po śmierci Franza Heinricha w 1928 roku przedsiębiorstwo nadal rozwijało się dość dynamicznie. W 1929 roku przejęło kolejną wytwórnię w Selb – „Gräf und Krippner”. Po zakończeniu drugiej wojny światowej fabryka „Heinrich Selb Bavaria” jako pierwsza w Niemczech Zachodnich podjęła produkcję wyrobów porcelanowych, ostatecznie w 1976 roku stając się częścią jednego z najbardziej znanych na świecie brytyjskich producentów porcelany „Villeroy and Boch”. Marka „Heinrich Selb Bavaria” do dziś cieszy się ogromną popularnością wśród kolekcjonerów.
Anna Lew-Machniak