- Czcionka:
- Kontrast:
Stolik z drewna fornirowanego na czterech toczonych, profilowanych nogach. Blat o profilowanych krawędziach, pokryty rytym ornamentem; w tylnej części blatu dwa otwory, świadczące o pierwotnym wyposażeniu biurka w nadstawkę o charakterze sekretarzyka. Pod blatem zakończona poziomym profilem skrzynia mieszcząca wysuwany blat i szufladę. Nogi tralkowe, połączone w dolnej części poziomą konstrukcją przypominającą kształtem podwójne Y, utworzoną przez dwie łukowo wygięte listwy łączące parami boczne nogi oraz przecinającą półkola ozdobną tralkę. W miejscach skrzyżowania poprzeczki z łukami okazałe toczone gałki skierowane ku górze oraz mniejsze poziome w przedłużeniach poprzecznej tralki. Po obu stronach szuflady i wysuwanego blatu pionowe, prostokątne kaboszony. Czoło szuflady płycinowe, z profilowanym obramieniem, ozdobione poziomym pasem rytego ornamentu geometryczno-roślinnego. W centrum mosiężny uchwyt na zawiasie oraz rozetkowa oprawa dziurki od klucza zamka (ukrytego wewnątrz szuflady); uchwyt ozdobiony ornamentem zwijanym i roślinnym. Wysuwany blat o profilowanej krawędzi zewnętrznej, wyłożony tkaniną; po wysunięciu jego czoło na zawiasach odchyla się w dół. Do wyciągania blatu służy umieszczona centralnie mosiężna gałka. Głównym motywem rytej dekoracji blatu biurka jest płomienista waza wśród wici roślinnej. W zagłębieniach rytów oraz na niektórych profilach ślady złoceń.
Biurko pochodzi z prywatnego mieszkania Janiny Szczerskiej (ur. 22 października 1897 w Stryju, zm. 10 lipca 1981 w Szczecinie), organizatorki i dyrektorki pierwszej szkoły ogólnokształcącej w Szczecinie. Wraz z innymi przedmiotami osobistymi zostało przekazane do zbiorów Muzeum Narodowego w Szczecinie na podstawie zapisu testamentowego sporządzonego 1 września 1976 roku. Meble tego rodzaju powstały z połączenia stołu i komody w 2. połowie XVII stulecia we Francji. Najbardziej popularną odmianą biurka był sekretarzyk z wieloma szufladami na koperty, papier i różne przybory do pisania, często zamykany żaluzją albo prostą lub bębnową pokrywą. Dodatkowo zaopatrzony był również w pochyły pulpit przeznaczony do pisania na stojąco. Biurko i jego wygląd ewaluowały wraz ze stylem epoki. Z czasem modne stały się masywne biurka z blatem obciągniętym na przykład skórą, rzeźbione, z licznymi ozdobami. W XIX wieku stanowiły najważniejszy element dekoracyjny pokojów do pracy, a już pod koniec lat 40. XX były niezbędnym wyposażeniem licznie powstających biur.
Anna Lew-Machniak
