Impresja pejzażowa w oparciu o widok portu szczecińskiego z pocz. XX w. - z okresu rzadko reprezentowanego w ikonografii Szczecina. Pejzaż wykonany przez malarkę z Berlina podważa pogląd o nieatrakcyjności Szczecina dla artystów z zewnątrz. Widok przedstawia oba nabrzeża Odry w ujęciu w stronę południową. Przy prawym brzegu ukazano pierzeję zabudowy z zespołem trzech kilkukondygnacyjnych domów szczytowych typu spichlerzowego, które wprawdzie nie odzwierciedlają dokładnie ich rzeczywistego wyglądu, jednak prezentują charakterystyczny element nabrzeża w rejonie Mostu Długiego, którego sylwetki można się dopatrzeć w głębi przedstawienia. Wzdłuż obu brzegów, a w szczególnie dużej ilości po prawej stronie - od Łasztowni - liczne łodzie, statki, żaglowce szczelnie, wielorzędowo wypełniające nabrzeża portowe. Na I planie po prawej fragment żaglowej dwumasztowej łodzi rybackiej, nieco dalej ku centrum niewielka łódź z wysokim żaglem w typowym dla Pomorza kolorze ceglanym. Żaglówka pochylona ku środkowi obrazu wprowadza silny akcent barwy i ruchu w raczej statyczną i monochromatyczną, utrzymaną w szarościach, błękitach i granatach kompozycję. Kolorystyka jednolita dla partii wody w dolnej części oraz skłębionych, gęstych chmur w górnej partii, a także dla zamglonego tylnego planu, obejmującego zarys zabudowy przemysłowej z dymiącymi kominami i sylwetką kościoła św. Gertrudy po lewej oraz majaczącymi w głębi statkami i pasem zieleni na horyzoncie, podkreśla swoisty klimat deszczowego, ponurego dnia, rozświetlonego jednak w środkowym pasie nieco jaśniejszym fragmentem nieba z zaróżowionymi obłokami. Widok wykonany z dużą umiejętnością warsztatową i wyczuciem nastroju. . Szeroka, profilowana rama z częścią zewnętrzną lakierowaną na czarno i złoconym wnętrzem dekorowanym secesyjnym ornamentem utworzonym z przenikających się gałązek wici roślinnej, źdźbeł zbóż, dzwonkowych kwiatów i pąków.
W 1. połowie XX wieku artyści najczęściej przedstawiali widoki portu ze wzgórzem zamkowym i panoramą Starego Miasta, z budowanymi od 1901 roku dzisiejszymi Wałami Chrobrego, a także ujęcia od strony wyspy rzecznej ze spichlerzami – Łasztowni. Prace te dokumentowały nie tylko zmiany zachodzące w wyglądzie portu, ale i jego organizacji – przy Łasztowni cumowano duże statki morskie, z których towary transportowano w głąb lądu, zaś przy nabrzeżu Starego Miasta kotwicowano płaskie łodzie rybackie, których towary były dostarczane bezpośrednio na ulokowane tam stragany. Taką organizację nabrzeży zauważyć można w impresjonistycznym pejzażu z 1905 roku niemieckiej artystki Marie Elisabeth Moritz Lübben (1860–1925). Wykonany techniką pastelową obraz portu w Szczecinie wskazuje na zainteresowanie się malarki nadbałtyckimi krajobrazami. Jednak w jej dziele nie chodziło o szczegółowe i wierne przedstawienie portowego widoku, ale o uchwycenie panującego przy nabrzeżach nastroju. Zespół budynków potraktowany umownie i niezgadzający się z rzeczywistym wyglądem, prezentuje spichlerze, charakterystyczny element nabrzeża w rejonie wyspy rzecznej. Jednostki pływające także ukazane zostały schematycznie, ale na pierwszym planie można rozpoznać, dzięki specyficznemu ożaglowaniu w kolorze ceglanej czerwieni, typową dla terenów Pomorza rybacką łódź żaglową. Należy dodać, że ikonografia Szczecina pochodząca z samego początku XX wieku jest obecnie bardzo rzadko spotykana.
Małgorzata Peszko