- Czcionka:
- Kontrast:
Widok na Taras Hakena, obecne Wały Chrobrego w Szczecinie zza Odry, z dwoma głównymi budynkami: Muzeum Miejskiego po lewej i Rejencji (ob. Urząd Wojewódzki) po prawej stronie. Na I planie Odra widziana z Łasztowni z zacumowanymi przy zachodnim brzegu w kilku rzędach statkami pasażerskimi i holownikami. Głębokie odbicie statków i panoramy w lekko sfalowanej tafli wody. Na bulwarze nadbrzeżnym wydłużone, drewniane wiaty przystani i drobne postaci przechodniów oraz charakterystyczne latarnie flankujące masyw tarasu widokowego z niszą basenu na poziomie bulwaru. Na skrajach zadrzewionej ulicy wieńczącej wzgórze dwa kolumnowe pawilony ograniczające centralne założenie widokowe i porośnięte trawą boczne skarpy. W górnej części monumentalne budynki użyteczności publicznej: od lewej dwuwieżowy, wieloszczytowy gmach administracji rządowej, a po lewej siedziba muzeum o zwartej bryle rozdzielonej pilastrami i zwieńczonej centralną, przysadzistą wieżą. Widok ujęty ze skosu umożliwia ukazanie części bocznych elewacji budynków.
Istotna zmiana w architekturze Szczecina w początku XX wieku wiązała się z budową rozległego tarasu widokowego, będącego jednocześnie przystanią dla statków pasażerskich. To reprezentacyjne założenie urbanistyczno-architektoniczne szybko stało się wizytówką miasta i miejscem chętnie odwiedzanym przez turystów. Budowano je w latach 1901–1921 dzięki staraniom nadburmistrza Hermanna Hakena (1828–1916), od którego nazwiska cały kompleks nazwano Hakenterrasse (dziś Wały Chrobrego). W zespole budynków, w reprezentacyjnych gmachach, ulokowano prestiżowe instytucje miejskie. Środkowy kwartał zajmował m.in. gmach Muzeum Miejskiego, budowany pod nadzorem Wilhelma Meyera-Schwartau (1854–1935), szczecińskiego radcy budowlanego. Hakenterrasse stały się częstym motywem malarskim również ze względu na potrzeby turystyki. Pamiątki w postaci ilustrowanych albumów podróżniczych i pojedynczych grafik ukazywały godne uwagi budowle miasta. Tego rodzaju krajoznawczą ilustracją mogła być akwaforta duńskiego artysty Andreasa Jensena (1888–1959), powstała między 1913 a 1920 rokiem, o czym świadczy wzniesiona w tych latach zabudowa ukazana na grafice. Praca przedstawia fragment Hakenterrasse z budynkiem muzeum i rejencji widzianymi ze statku płynącego od strony miasta. Akwaforta jest dość wiernym odtworzeniem motywu znanego z fotografii, choć pewne elementy architektoniczne zostały wyidealizowane dla celów kompozycyjnych. Poniżej budowli ukazano przystań na Odrze z zacumowanymi statkami pasażerskimi i holownikami. W cieplejszych miesiącach półotwarte parowce pasażerskie były częstym widokiem na rzece – świadczyły o rozwoju miasta jako ośrodka turystycznego oraz o bogaceniu się społeczeństwa, dla którego rejs po Odrze stał się cenioną rozrywką.
Małgorzata Peszko
