Arkusz w układzie poziomym z przedstawieniem wiejskich kobiet na rozległej trawiastej równinie. Grupa swobodnie rozmieszczonych postaci tworzy diagonalny ciąg od prawego dolnego do górnego lewego naroża kompozycji. Niektóre obrócone w lewo, inne w prawo siedzą nachylone nad robotą. Jedna z kobiet widoczna w centrum, na drugim planie stoi pochylona unosząc sieci. Za jej sylwetką na horyzoncie teren podnosi się tworząc niewielki pagórek. Nieboskłon pokryty jest równomiernie chmmurami. Rycina wykonana została według szkiców przygotowawczych do obrazu malowanego w latach 1887-1889.
Kompozycja Maksa Liebermanna ukazuje grupę kobiet w równinnym pejzażu, przypuszczalnie na rozległej, piaszczystej plaży. Większość przedstawił w pozycji siedzącej nad naprawianymi sieciami, jedną natomiast stojącą. W ten sposób przełamał monotonię kompozycji. Kobiety ukazane są z pewnej odległości, wskutek czego tracą indywidualność. Naturalista starał się ukazać ciężką pracę prostych ludzi. Upodabniając rybaczki nawzajem do siebie nadał grupie pewien rytm. Dzięki temu uzyskał nowy, nieoczekiwany efekt – anonimowe postacie kojarzą się ze znakami nanizanymi na papier nutowy. Liebermann wyraził w swoim dziele ideę synestezji sztuk, czyli przekonanie, że sztuki wzajemnie się przenikają. Myśl ta żywa była pod koniec XIX wieku i została rozwinięta przez przedstawicieli secesji.
Liebermann pracował nad kompozycją w latach 1894–1909. Tematycznie nawiązywał do scen rodzajowych tworzonych przez artystów z kolonii artystycznej we francuskiej miejscowości Barbizon. Niniejszą grafikę opracował techniką akwaforty, suchej igły i miękkiego werniksu, a odbił na papierze żeberkowym ze znakiem wodnym papierni VAN GELDER [ZONEN]. Sygnował ją na płycie oraz ołówkiem. Grafika powstała na zamówienie Münchener Vereins für Originalradierung (Monachijskiego Stowarzyszenia na rzecz Sztuki Rytowniczej), które wydało ją w tece za 1894 rok. Suchy tłok, którym oznaczono prezentowaną odbitkę świadczy, że pochodzi ona z drugiego wydania – z teki Max Liebermann. Sieben Radierungen opublikowanej przez berlińskie wydawnictwo Brunona Cassirera i Juliusa Barda w 1909 roku.
Max Liebermann urodził się w 1847, zmarł w 1935 roku w Berlinie. Był malarzem, grafikiem i rysownikiem. Uczył się początkowo w Berlinie, a następnie w postępowym środowisku akademickim w Weimarze. Wpłynął w istotny sposób na sztukę niemiecką przełomu XIX i XX wieku. Uważany jest za czołowego przedstawiciela niemieckiego impresjonizmu.
Ewa Gwiazdowska