• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
Liebermann, Max (Berlin 1847-tamże 1935) (rytownik) - Verlag Cassirer und Bard (Berlin, po 1901 - przed 1938) (wydawca)

Reperujące sieci (Kobiety naprawiające sieci)

  • grafika
Reperujące sieci (Kobiety naprawiające sieci)
1366
305
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • grafika (sztuka) > grafika niemiecka
  • klassische Moderne (sztuka)
  • kobiety
  • Cassirer, Paul (1871-1926)
  • korespondencja sztuk
  • synestezja
  • pejzaże > pejzaże wiejskie
  • sieci
  • naprawa sieci

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/Graf/4049
  • Autor/WytwórcaLiebermann, Max (Berlin 1847-tamże 1935) (rytownik) - Verlag Cassirer und Bard (Berlin, po 1901 - przed 1938) (wydawca)
  • TytułReperujące sieci (Kobiety naprawiające sieci) | Netzeflickerinnen (niemiecki)
  • NazwaScena rodzajowa
  • Miejsce powstaniaBerlin (Niemcy)
  • Czas powstania1894 - 1909
  • Technikaakwaforta, sucha igła, miękki werniks
  • Materiałpapier > papier czerpany > papier czerpany żeberkowy > papier czerpany żeberkowy z filigranem
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 360 mm (wysokość)
      • 421 mm (szerokość)
      • odcisk:
      • 228 mm (wysokość)
      • 316 mm (szerokość)
  • Cykl / kompletMax Liebermann. Sieben Radierungen, Berlin 1909, Bruno Cassirer und Julius Bard
  • Sygnatury / Napisy / Znaki
    • 1. Napis:
    • z płyty:
    • Liebermann
    • ; Liebermann, Max (Berlin 1847-tamże 1935)
    • 2. Sygnatura:
    • ołówkiem:
    • Mliebermann
    • ; Liebermann, Max (Berlin 1847-tamże 1935)
    • 3. Napis:
    • waza grecka stojąca na ołtarzu, poniżej wylegująca się pantera, po bokach litery: PL C - suchy tłok wydawcy:
    • PL C
    • ; Verlag Cassirer und Bard (Berlin, po 1901 - przed 1938)
    • 4. Sygnatura:
    • ołówkiem:
    • 1847
    • ; nieznany
    • 5. Odcisk suchy pieczęci:
    • pieczęć okrągła sepiowa i poniżej ołókiem numer inwntarzowy:
    • Museum Stettin | 1927. | 265
    • ; Museum der Stadt Stettin (1913-1945)
    • 6. Napis:
    • pieczęć prostokatna, różowa, zmyta i ołówkiem wpisany w pieczęć numer inwentarzowy, przekreślony:
    • (…) | 1314
    • ; Muzeum Narodowe w Szczecinie (1945 - )
    • 7. Pieczęć:
    • ołówkiem numer inwentarzowy przekreślony:
    • Graf 4076
    • ; Muzeum Narodowe w Szczecinie (1945 - )
    • 8. Napis:
    • VAN GELDER [ZONEN]
    • ; Van Gelder Papier (Wormer, po 1784-1981)
    • 9. Pieczęć:
    • 10. Napis:
    • 11. Napis:
    • 12. Znak wodny:
    • 13. Napis:
  • Kolekcjagrafika niemieckojęzyczna klasycznego modernizmu
  • Sposób nabyciapozyskanie własne
  • Odpowiedzialny działDział Sztuki Dawnej
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Arkusz w układzie poziomym z przedstawieniem wiejskich kobiet na rozległej trawiastej równinie. Grupa swobodnie rozmieszczonych postaci tworzy diagonalny ciąg od prawego dolnego do górnego lewego naroża kompozycji. Niektóre obrócone w lewo, inne w prawo siedzą nachylone nad robotą. Jedna z kobiet widoczna w centrum, na drugim planie stoi pochylona unosząc sieci. Za jej sylwetką na horyzoncie teren podnosi się tworząc niewielki pagórek. Nieboskłon pokryty jest równomiernie chmmurami. Rycina wykonana została według szkiców przygotowawczych do obrazu malowanego w latach 1887-1889.


Kompozycja Maksa Liebermanna ukazuje grupę kobiet w równinnym pejzażu, przypuszczalnie na rozległej, piaszczystej plaży. Większość przedstawił w pozycji siedzącej nad naprawianymi sieciami, jedną natomiast stojącą. W ten sposób przełamał monotonię kompozycji. Kobiety ukazane są z pewnej odległości, wskutek czego tracą indywidualność. Naturalista starał się ukazać ciężką pracę prostych ludzi. Upodabniając rybaczki nawzajem do siebie nadał grupie pewien rytm. Dzięki temu uzyskał nowy, nieoczekiwany efekt – anonimowe postacie kojarzą się ze znakami nanizanymi na papier nutowy. Liebermann wyraził w swoim dziele ideę synestezji sztuk, czyli przekonanie, że sztuki wzajemnie się przenikają. Myśl ta żywa była pod koniec XIX wieku i została rozwinięta przez przedstawicieli secesji.

Liebermann pracował nad kompozycją w latach 1894–1909. Tematycznie nawiązywał do scen rodzajowych tworzonych przez artystów z kolonii artystycznej we francuskiej miejscowości Barbizon. Niniejszą grafikę opracował techniką akwaforty, suchej igły i miękkiego werniksu, a odbił na papierze żeberkowym ze znakiem wodnym papierni VAN GELDER [ZONEN]. Sygnował ją na płycie oraz ołówkiem. Grafika powstała na zamówienie Münchener Vereins für Originalradierung (Monachijskiego Stowarzyszenia na rzecz Sztuki Rytowniczej), które wydało ją w tece za 1894 rok. Suchy tłok, którym oznaczono prezentowaną odbitkę świadczy, że pochodzi ona z drugiego wydania – z teki Max Liebermann. Sieben Radierungen opublikowanej przez berlińskie wydawnictwo Brunona Cassirera i Juliusa Barda w 1909 roku.

Max Liebermann urodził się w 1847, zmarł w 1935 roku w Berlinie. Był malarzem, grafikiem i rysownikiem. Uczył się początkowo w Berlinie, a następnie w postępowym środowisku akademickim w Weimarze. Wpłynął w istotny sposób na sztukę niemiecką przełomu XIX i XX wieku. Uważany jest za czołowego przedstawiciela niemieckiego impresjonizmu.

Ewa Gwiazdowska

magazyn