• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
Kollwitz, Käthe (Królewiec 1867-1945 k. Drezna) (grafik)

Rodzice (Portret starej kobiety i mężczyzny)

  • grafika
Rodzice (Portret starej kobiety i mężczyzny)
1329
325
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • grafika (sztuka) > grafika niemiecka
  • klassische Moderne (sztuka)
  • mężczyźni
  • kobiety
  • żałoba
  • smutek
  • ludzie > starzy ludzie
  • portrety > portrety małżeńskie
  • ojcowie
  • matki
  • rodzice

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/Graf/4027
  • Autor/WytwórcaKollwitz, Käthe (Królewiec 1867-1945 k. Drezna) (grafik)
  • TytułRodzice (Portret starej kobiety i mężczyzny) | Eltern (niemiecki)
  • NazwaPortret
  • Miejsce powstaniaBerlin (Niemcy)
  • Czas powstania1919
  • Technikalitografia kredkowa
  • Materiałpapier > papier czerpany > papier czerpany welinowy
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 454 mm (wysokość)
      • 634 mm (szerokość)
      • odcisk:
      • 320 mm (wysokość)
      • 475 mm (szerokość)
  • Sygnatury / Napisy / Znaki
    • 1. Napis:
    • ołówkiem:
    • Käthe Kollwitz
    • ; Kollwitz, Käthe (Królewiec 1867-1945 k. Drezna)
    • 2. Sygnatura:
    • pieczęć okrągła sepiowa z napisem w otoku i głową gryfa w lewym profilu, z dopisaną ołówkiem obok datą i numerem inwentarzowym:
    • Museum Stettin 1914. / 642.
    • ; Museum der Stadt Stettin (1913-1945)
    • 3. Pieczęć:
    • 4. Napis:
  • Kolekcjagrafika niemieckojęzyczna klasycznego modernizmu
  • Sposób nabyciapozyskanie własne
  • Odpowiedzialny działDział Sztuki Dawnej
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Arkusz z przedstawieniem portretowym w układzie poziomym. Kompozycja ukazuje dwoje starych osób w ubraniach nieokreślonego kroju, siedzących ze złączonymi dłońmi w pustej przestrzeni. Oboje pogrążeni są w smutku. Po lewej stronie kobieta ukazana jest na wprost. Rysy jej twarzy wyrażają ból. Policzki są zapadnięte, oczy mocno podkrążone, usta zaciśnięte, a na czole zmarszczki. Włosy w pewnym nieładzie zaczesane ma do tyłu, z przedziałkiem. Obok kobiety przygarbiony, ciemnowłosy mężczyzna siedzi bokiem, zwrócony w prawo ku niej. Ma twarz pooraną zmarszczkami, wklęsłe skronie, grube nawisłe brwi, spojrzenie apatyczne i duże worki pod oczami, mocno zaciśnięte usta widoczne są spod krótkiego zarostu. Jego postać, lewy bok i plecy, są niezarysowane zamykając kompozycję w niedopowiedzeniu.


Kompozycja Käthe Kollwitz przedstawia dwoje starych ludzi w nieokreślonej przestrzeni, siedzących nieruchomo, z opuszczonym wzrokiem i złożonymi rękami, zajętych własnymi myślami. Na ich wychudłych, pobrużdżonych twarzach z workami pod oczami maluje się cierpienie i rozpacz. W ten dramatyczny sposób Kollwitz ukazała emocje i uczucia rodziców po stracie dziecka. Bodźcem była sytuacja rodzinna artystki – jej młodszy syn, Peter, zginął we Flandrii na froncie pierwszej wojny światowej w październiku 1914 roku. W tym samym roku Kollwitz podjęła pracę nad rzeźbą – pomnikiem „Rodzice w żałobie”, ukończonym w 1932 roku. Dzieło to, na którym rodzice mają cechy autoportretowe, początkowo stanęło na cmentarzu wojskowym w Roggenwalde we Flandrii, w 1958 roku zostało przeniesione na niemiecki cmentarz wojskowy we Vladslo.

Grafika została wykonana w 1919 roku techniką litografii kredkowej, odbita na papierze i sygnowana ołówkiem.

Käthe Kollwitz, z domu Schmidt, urodziła się w 1867 roku w Königsbergu w Prusach Wschodnich, zmarła w 1945 roku w Moritzburgu w Saksonii. Studiowała malarstwo i rysunek w szkole prowadzonej przez Związek Artystek Berlińskich. Kontynuowała naukę malarstwa w Monachium. Istotny wpływ wywarło na nią dzieło Maksa Klingera Leben (Życie) Opus VIII. Pracowała początkowo we własnym atelier w Królewcu. Wyszła za mąż za lekarza, Karla Kollwitza i przeniosła się do Berlina. Pierwsze próby graficzne podjęte w Królewcu uwieńczyła pełnym dramatyzmu cyklem Ein Weberaufstand (Powstanie tkaczy). Kollwitz była rzeźbiarką i graficzką niezwykle utalentowaną, nowatorską. Jej ekspresjonistyczne dzieła poruszały tematy odzwierciedlające kondycję społeczeństwa, piętnowały niesprawiedliwość kapitalistycznych stosunków, zwłaszcza dramatyczny los kobiet. Były też protestem przeciwko wojnie. W 1919 roku artystka jako pierwsza kobieta została wybrana do Pruskiej Akademii Sztuki.

Ewa Gwiazdowska

magazyn