Odbitka w układzie poziomym ze sceną obyczajowo-satyryczną ukazuje chorych w pasiastych piżamach i odwiedzających ich gości odpoczywających na murawie, zapewne w szpitalnym parku, rozmawiających i palących. Chorzy siedzą na leżakach, krzesłach bądź przechadzają się. Zdrowi towarzyszą im na krzesłach. Dwójka stojących chorych, zwróconych do siebie plecami, stanowi centrum kompozycji rozdzielając dwie grupy siedzących: trójkę pacjentów patrzących w dal po lewej oraz dwie damy rozmawiające z wypoczywającym na leżaku mężczyzną w prawej części kompozycji. Scenę flankują dwie postacie w czapkach: mężczyzna z lewej, zwrócony tyłem, spaceruje w połatanym szlafroku, z prawej palący fajkę mężczyzna o sumiastych wąsach siedzi na krześle bokiem do widza.
Grafika Reinholda Nägela przedstawia grupę osób zgromadzonych na trawniku w szpitalnym ogrodzie. Chorzy są żołnierzami rannymi w trakcie pierwszej wojny światowej. Artysta w pełen humoru sposób pokazał pacjentów i odwiedzających ich krewnych. Obserwowane z oddali, zajęte sobą postacie, rozmieszczone zostały w harmonijny sposób. Postać widoczna pośrodku dzieli dwie grupy towarzyskie siedzące na leżakach i krzesłach. Kompozycyjnie i tematycznie scena nawiązuje do rokokowych przedstawień towarzystwa w parku. Jednak potraktowana została bardzo oszczędnie, bez zbędnych motywów. W ten sposób artysta oddaje surową aurę wojennego czasu. Nägele, podobnie jak Daniel Chodowiecki, osiemnastowieczny artysta niemiecki specjalizujący się w przedstawianiu scen towarzyskich, umiejętnie odzwierciedlił w sylwetkach, minach i sposobie zachowania swych bohaterów cały wachlarz ludzkich przyzwyczajeń, słabości i przywar.
Grafika została wykonana w 1914 roku techniką akwaforty łączonej z suchą igłą, odbita na czerpanym papierze welinowym. Pochodzi z cyklu rycin z tegoż roku, opowiadających o lazaretach dla żołnierzy w pierwszych miesiącach pierwszej wojny światowej.
Reinhold Nägele urodził się w 1884 roku w Murrhardt w Szwabii, zmarł w 1972 roku w Stuttgarcie. Był synem malarza-dekoratora, który uczył go zawodu. Naukę kontynuował w Szkole Rzemiosł Artystycznych w Stuttgarcie. Pracował jako malarz, rysownik i grafik. Rozgłos przyniosła mu już pierwsza wystawa czynna na przełomie 1907/1908 roku w berlińskiej galerii Paula Cassirera, mecenasa awangardowych artystów. W 1923 roku współzakładał Secesję Stuttgarcką, późniejszą Nową Secesję Stuttgarcką, forum ekspozycyjne dla młodych artystów, reprezentujących nowe nurty nieakceptowane przez środowisko akademickie. W 1931 roku współzałożył stowarzyszenie Vereinigung Freunde Schwäbischer Graphik (Związek Miłośników Szwabskiej Grafiki). Tworzył pejzaże, weduty, sceny figuralne, portrety oraz kompozycje surrealistyczne i ekslibrisy.
Ewa Gwiazdowska