• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
Friedrich Otto (1862–1937) (malarz)

Śmierć Dantego

  • obraz
Śmierć Dantego
746
152
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • Secesja Wiedeńska (stowarzyszenie)
  • Boska komedia
  • baldachim
  • płacz
  • cierpienie
  • śmierć
  • Dante

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/Szt/1314
  • Autor/WytwórcaFriedrich Otto (1862–1937) (malarz)
  • TytułŚmierć Dantego
  • NazwaScena rodzajowa
  • Miejsce powstaniaMonachium (Niemcy)
  • Czas powstania1889
  • Technikatechnika olejna
  • Materiałpłótno
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 117 cm (wysokość)
      • 164.5 cm (szerokość)
  • Sygnatury / Napisy / Znaki
    • 1. Nalepka/naklejka:
    • MUZEUM POMORZA ZACHODNIEGO | W SZCZECINIE | Nr Inw. MNS/Sz/1314 | Nr Kat.
    • ; Muzeum Pomorza Zachodniego Szczecin
    • 2. Sygnatura:
    • Otto Friedrich München 89
    • ; Friedrich Otto (1862–1937)
  • Sposób nabyciaprzekaz
  • Odpowiedzialny działDział Sztuki Dawnej
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Scena ukazująca śmierć Dantego w przestronnej renesansowej izbie w otoczeniu żegnających poetę bliskich. Autor Boskiej komedii leży przykryty jasną pościelą na dużym łożu z baldachimem. Łóżko i stojące obok krzesło, na którym siedzi opłakująca kobieta, oraz stół (przykryty złocistym obrusem) są w kolorze ciemnego brązu. Ściany i dywan namalowane zostały w kolorze ciemnozielonym. Przy stole znajdują się dwie kobiety – jedna z nich płacze, druga opiera rękę w geście pocieszenia. Nieco oddalony od łoża stoi mężczyzna, który jest oświetlony światłem wpadającym przez okno. Przed nim na ścianie znajduje się niewielki ołtarzyk w kolorach złocistych.

Otto Friedrich odebrał tradycyjne akademickie wykształcenie, studiując w Cesarsko-Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu oraz w Królewsko-Bawarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Po zakończeniu edukacji przez kilka lat mieszkał w Paryżu, odbył wówczas także podróże studyjne po Bretanii, Hiszpanii i północnym wybrzeżu Afryki. W 1894 roku powrócił do Wiednia, gdzie osiadł na stałe. Należał do członków założycieli Wiedeńskiej Secesji. Malarz poświęcił się przede wszystkim tematyce historycznej, choć w jego dorobku nie brak także pejzaży i portretów. Wraz z rozwojem indywidualnego stylu dzieła Friedricha coraz wyraźniej zyskiwały na dekoracyjności, z czasem dostrzegalna jest skłonność artysty do stosowania giętkich linii konturowych. Obraz Śmierć Dantego, podobnie jak Abelard i Heloiza, Elżbieta Turyngijska żegnająca swoje dzieci w klasztorze w Marburgu oraz Kazanie kapucyna w obozie Wallensteina pochodzi z wczesnego okresu twórczości wiedeńskiego akademika. Scenę śmierci autora Boskiej komedii w przestronnej renesansowej izbie, w otoczeniu żegnających poetę bliskich Friedrich namalował w Monachium w 1889 roku, zapewne inspirując się utworem Silvia Pellica Śmierć Dantego, wydanym po raz pierwszy w Turynie w 1834 roku. Wkrótce po namalowaniu, jeszcze w tym samym roku, obraz został wystawiony podczas dorocznej wystawy monachijskiej akademii, rok później zaś pokazany na wystawie akademii w Berlinie, gdzie dwa lata wcześniej malarz został wyróżniony złotym medalem. W malarstwie drugiej połowy XIX wieku historię opowiadano przede wszystkim poprzez anegdotę i epizod. W „malowanych dziejach” chętnie przedstawiano opowieści z żywotów malarzy, rzeźbiarzy, pisarzy i poetów, które zazwyczaj odzwierciedlały ówczesne wyobrażenia i stereotypowe wzorce osobowe wielkich twórców minionych epok. Dość wspomnieć dzieła Leonardo da Vinci umierający w ramionach Franciszka I i Umierający młody Rafael Santi opłakiwany przez piękną Fornarinę.



Dariusz Kacprzak

wystawa

Muzeum Narodowe w Szczecinie, ul. Wały Chrobrego 3, Szczecin