• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
Kühn Max (1888–1970) (malarz)

Vilmnitz-Ruegen

  • obraz
Vilmnitz-Ruegen
662
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • dęby
  • dąb szypułkowy
  • Putbus (Niemcy)
  • Vilmnitz
  • Rugia (Niemcy)

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/Szt/1277
  • Autor/WytwórcaKühn Max (1888–1970) (malarz)
  • TytułVilmnitz-Ruegen | Vilmnitz na Rugii; Pejzaż rugijski (niemiecki)
  • NazwaPejzaż
  • Miejsce powstaniaRugia, wyspa (Europa; Niemcy; Meklemburgia-Pomorze Przednie; powiat Vorpommern-Rügen)
  • Czas powstania1927
  • Technikatechnika olejna
  • Materiałdeska
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 65 cm (wysokość)
      • 97 cm (szerokość)
  • Sygnatury / Napisy / Znaki
    • 1. Napis:
    • M.P.Z. | Sz. Preh.
    • ; Muzeum Pomorza Zachodniego Szczecin
    • 2. Napis, znak odręczny:
    • Vilmnitz-Rügen | 1927 | Max Kühn
    • ; Kühn Max (1888–1970)
    • 3. Sygnatura:
    • Max Kühn 1927
    • ; Kühn Max (1888–1970)
  • Sposób nabyciaprzekaz
  • Odpowiedzialny działDział Sztuki Dawnej
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Krajobraz rugijski wprowadził do malarstwa nowoczesnego romantyk Caspar David Friedrich. Syn mydlarza z Greifswaldu, należącego wówczas do korony szwedzkiej, za sprawą studiów w Kopenhadze przyswoił sobie idee „nordyckiego renesansu”. Uwiecznianie ojczystych stron wynikało z pobudek patriotycznych, choć pojawiające się na rysunkach i obrazach elementy wspaniałej dawnej cywilizacji poddawane były zawłaszczającym mocom natury. Powstałe w pierwszej dekadzie XIX wieku widoki z megalitami, inspirowane najsłynniejszym zespołem dolmenów pod Nobbin, wskazywały właśnie na romantyczny kult przyrody jako siły boskiej i wiecznej. Działający sto lat później szczeciński malarz Max Kühn, jak wielu sobie współczesnych, z premedytacją nawiązywał do motywów z œuvre Friedricha, uważanego za klasyka sztuki pomorskiej, ale i niemieckiej, mimo antypruskiego czy antyfederacyjnego wydźwięku późniejszych prac mistrza. Znikły z nich choćby – towarzyszące wizerunkom grobowców megalitycznych – przedstawienia dębów, które po okresie napoleońskim nabrały znaczenia germańskiej trwałości, jedności i siły. Do tej idei nawiązywano znów w czasie dziewiętnastowiecznych wojen pruskich, a zwłaszcza pierwszej wojny światowej, tworząc z dębów „święte gaje” na polowych cmentarzach. Nowe znaczenia nałożyły się na umiłowanie małej ojczyzny Kühna, gdy w maju 1927 roku malował dęby w Vilmnitz na Rugii. Nieopodal tego miejsca znajduje się grobowiec megalityczny, uwieczniony przez artystę rok wcześniej. Przypominający ekspresjonistyczną scenografię kadr z drzewami należy do cyklu „patriotycznych” widoków rugijskich, które stały się własnością otwartego w 1928 roku Prowincjonalnego Muzeum Starożytności Pomorskich (Provinzialmuseum Pommerscher Altertümer).

Szymon Piotr Kubiak

magazyn