- Czcionka:
- Kontrast:
Fragment plaży, osłonięty wysokim klifowym brzegiem. Po lewej stronie wąski fragment tafli morza oraz cztery barwnie malowane łodzie, po prawej kobieta siedząca na ławce zajęta pracą szydełkową. Przed nią siedzą na piasku chłopiec z dziewczynką w marynarskich strojach. Kobieta ubrana w brązową suknię, na głowie słomkowy kapelusz. Za nimi trójkołowy wózek dziecięcy z osłoną nad głowę, w oddali druga ławka oraz drewniana budka.
Obraz namalowany na niewielkiej desce przedstawia widok nadmorskiej plaży w Międzyzdrojach w 1886 roku. Kompozycja zamknięta w formie wydłużonego leżącego prostokąta to pospolita scena rodzajowa. Na pustej, stosunkowo wąskiej plaży osłoniętej od strony lądu wysokim, porośniętym wysokimi drzewami klifem, nieopodal brzegu morza, siedzi na ławce kobieta w brązowej sukni i słomkowym kapeluszu na głowie. Zdaje się być pochłonięta szydełkowaniem, choć z pewnością czuwa również nad dwójką dzieci bawiących się w piasku – chłopcem i dziewczynką w marynarskich strojach. Z tyłu stoi trójkołowy wózek dziecięcy, nieco dalej znajdują się cztery wyciągnięte na brzeg łodzie ze zwiniętymi żaglami. Kadr kompozycji wypełniają jeszcze widoczne w oddali druga, pusta ławka oraz drewniany kosz plażowy w pobliżu wydm.
Obraz, zgodnie z sygnaturą umieszczoną na obrazie, namalował Fritz Wingraf. Niestety pamięć i wiedza o autorze tego dzieła nie dotrwała do naszych czasów. Zgodnie ze szczątkowymi informacjami wiadomo, że urodził się w 1853 roku. Można stwierdzić, że dysponował poprawnym warsztatem malarskim i umiejętnością zręcznego rysunku – stworzył swobodne, utrzymane w szkicowej manierze, realistyczne przedstawienie spokojnego wypoczynku rodzinnego na plaży. Użyte przez Wingrafa środki malarskiej ekspresji budują nastrój melancholii, decydują o sugestywności mieszczańskiej sceny, przywodzącej skojarzenia z późniejszymi kadrami scen plażowych, jakie nakręcił Luchino Visconti, przenosząc na ekran nowelę Thomasa Manna Śmierć w Wenecji.
Dariusz Kacprzak
