- Czcionka:
- Kontrast:
Władysław Ślewiński to jeden z najwybitniejszych polskich postimpresjonistów. W Muzeum Narodowym w Szczecinie znajduje się jego obraz Morze z około 1901 roku, kiedy artysta mieszkał w La Pouldu w Bretanii. Powstały wówczas liczne przedstawienia tamtejszego wybrzeża, które miało dla artysty szerszy wymiar – traktował je jako symbol nieskończoności, umożliwiający opowiadanie o czasie i istnieniu. Krajobrazy te charakteryzowały się bardzo uproszczoną formą i prostą kompozycją.
Na płótnie Morze widzimy fragment nabrzeża – w prawym dolnym rogu znajdują się skały namalowane płynną linią konturu, tylko delikatnie obrysowującą kształty. Stworzone są z plam barwnych (brązów, fioletów, błękitów oraz zieleni). Taki sposób obrazowania pokazuje inspirację twórczością i założeniami przyjaciela Ślewińskiego – Paula Gauguina. Le Pouldu to miejscowość, do której przeniósł się pod koniec czerwca 1889 roku. W roku, w którym Ślewiński namalował swój krajobraz, francuski malarz mieszkał już w miejscowości Atuona (mieście w Polinezji Francuskiej na wyspie Hiva Oa w grupie wysp Markizy).
Morze jest spokojne, a niebo zostało pokazane w sposób niewiele różniący się od niego, co stanowi jeden z czynników wywołujących uczucie nieskończoności. Nastrój, który wywołuje to dzieło jest melancholijny.
Beata Małgorzata Wolska
